İnsanın sessizce yaşayacağı bir histir keder, içe doğru derinleştirme sağlayan, insanı manevî yönden olgunlaştıran, dünyanın kırılganlığını ve geçiciliğini duyuran bir his.
Kederin artık ilerlemiş bir boyutu olarak değerlendirebileceğimiz depresyon,bir sosyoloğun betimlemesiyle ,"kendi olma yorgunluğu"dur.İnsan bazen kendisi olmaktan yorulup ümitsizliğe düşebilir.Ama bu sürecin sonunda kendisini zenginleştirebilecek bir tecrübe edinir,hayata dair bir bilgi devşirir buradan.
Hayatı sadeleştirmek gerekiyor, basit yaşayan insanlar, kanaat edebilenler, ele geçirmeyi reddedenler, kendilerini sınırlandırabilenler bir adım önde yürüyor. Onlar, nadide sarı laleler gibi, ışıltılarıyla dünyayı güzelleştiriyor.