artık sormayacağım inan, geçmiş bir gül değil mi
soldukça yaprakları geriye düşen esmer bir gül değil mi
usandım onu kızgın bir şiş gibi alnıma yürüten anılardan
usandım hergün bir daha başlamaktan bitirdiğim yollara
ölümümdür bu benim, dudağım kabarıyor
güzle didişmekten vakit buldukça
yağmuru unutuyorum acılarımı
gözlerim yarı kapalı, dışarda güneş var mı bilmiyorum.