Bir vatandaşın yoksulluğundan, gece aç yatışından, çıplaklığından, okuyup yetişememesinden en fazla üzüntü duyması gerekenler, milliyetçiler olmalıydı. Dilenen, sürünen, gözyaşı döken kimsesiz ve çaresiz bir ihtiyar, aslında Türk milliyetçisinin yüz karası sayılmalıydı.