Hakkında
Unvan:
Amerikalı Gazeteci ve Yazar
Doğum:
Arizona
Okurlar
3 okur beğendi.
122 okur okudu.
8 okur okuyor.
63 okur okuyacak.
8 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Finlandiya'da geçirdiğim sürece, ABD'de anlatılan, vasatlığımız için çocukların geçmişlerini ve yaşadıkları mahalleleri suçlayan çeşitlilik hikâyesinin, fonlamada yapılan eşitsizlik kadar zehirleyici olduğunu düşünmeye başladım. Bu, hikâyenin yanlış olduğu anlamına gelmiyordu ancak özünde bir kadercilik yatıyordu. ABD'de çok fazla
Otoritatif:Otorite yanlısı ve hoşgörülünün karışımı
Dünya çapında ebeveynlikle ilgili çalışmalar yapan insanlar, bu farklı stilleri genellikle dört temel kategoride topladı: Otorite yanlısı ebeveynler sıkı disiplinci, "çünkü ben öyle diyorumcu" ebeveynlerdi. Hoşgörülü ebeveynler, anlayışlı ve çatışmadan kaçınma eğilimindeydi. Ebeveynden çok arkadaş gibi davranıyorlardı. İhmalkår ebeveynler tam da kulağa geldiği gibiydi: Duygusal olarak uzak ve çoğu zaman orada olmayan. Aynı zamanda muhtemelen yokluk içinde yaşıyorlardı.
Bir de dördüncü seçenek vardı: Otoritatif. Kelime, otorite yanlısı ve hoşgörülünün karışımı gibi bir anlam içeriyordu. Bu ebeveynler iki şey arasında tatlı bir yerde duruyordu: sıcak, duyarlı ve çocuklarına yakın fakat çocukları büyüdükçe onlara keşfetmek, başarısız olmak ve kendi seçimlerini yapmak için özgürlük veriyorlardı. Otoritatif ebeveynler çocuklarını yetiştirirken net, belirgin sınırlar ya da bir araştırmacının dediği gibi "üzerinde hiçbir şekilde tartışmadıkları kurallar" da koyuyorlardı.
Doug Lemov Teach Like a Champion adlı kitabında, "Cana yakınlık ve sıkılığın zıt kavramlar olduğuna inanmak üzere sosyalleştik" der. "Gerçekte ne derece cana yakın olunduğu, sıkılık derecesini bağlamaz ve aynı durum tam tersi için de geçerlidir." Hem cana yakın ve samimi hem de sıkı olmayı başaran öğretmenler ve ebeveynler, çocuklarla uyumlu bir ilişki kurarken onların güven ve saygısını da kazanıyordu.
Sayfa 118
Henüz taze bir öğretmenken, ciddiyetin önemini anlamış bir müdürün olduğu bir okulda çalışmaya başlamıştı. Müdür mükemmel olmamakla beraber, ona önemli şeyler öğretmişti. Örneğin, yanlış davranan bir çocuğu cezalandırmak için asla koridora göndermemek gibi. "Düzgün davranmalarını sağlamak için başka bir yol bulun."
Okul bir doğru davranış fabrikası değildi, öğrenme fabrikasıydı. Onun vizyonu buydu ve çok netti. Eğer çocuklar koridordalarsa öğrenmiyorlardı.
Ona aynı zamanda bir çocuğu asla okuldan eve çantasız göndermemeyi öğretmişti. Ödevleri neredeydi? Okul öğrenme yeriydi ve ödev önemliydi. Bu küçük kızlar ve oğlanlar her beş yetişkinden birinin işsiz olduğu bir mahallede yaşıyordu. Okuldaki tüm öğrenciler Afrika kökenli Amerikalıydı. Çoğu da yoksul ya da yoksulluk sınırına yakındı. Bu çocukların başarılı olmak için çok şey öğrenmeleri gerekiyordu. Sırt çantaları onların can yelekleri gibiydi ve onlarsız kesinlikle boğulurlardı.
Eğitim konusuna ilgiliyseniz okumanızı tavsiye ederim!
ABD'de her yıl, ülke genelinde gereksinim duyulandan neredeyse iki buçuk katı kadar fazla öğretmen yetiştirildi. Bu, özellikle ilkokul öğretmenleri için çok fazla bir orandı. Aslında ABD bir istisna değildi. Düşük standart ve yüksek arz kombinasyonu, dünya genelinde eğitim sistemlerini tıkayarak öğretmenlik mesleğinin seviyesini tümüyle
Sayfa 91
Bir konu çok açıktı: Çocuklarımıza hak ettikleri türden bir egitimi verebilmek için ciddiyetin her şeyden daha önemli olduğunu kabul etmek zorundaydık. Okullar, çocukların düşünmeyi, çok çalışmayı ve evet, yeri geldiğinde başarısız olmayı öğrenmesine yardım etmek için vardı. Diğer her şeyi mümkün kılan görüş birliği buydu işte.
İletiler
Yorumlar ve İncelemeler
