Başım düşlerle fena halde belada. Bir tanesi sürekli tekrarlanan, açıklayamadığım,dayanılmaz bir kâbus. Diğerleri korkutucu olmayan , ancak bana son derece gerçekmiş gibi görünen tuhaf birtakım sahneler.
"Gezegenimize bir çocuğa bakar gibi bakmalıyız!" "Ve bu çocuğa lösemi teşhisi konulmuş! Şimdi bu çocuğun kendi çocuğunuz olduğunu düşünün. Çocuğun yaşaması için her taşı yerinden oynatırdınız değil mi?"