Hakkında
10 Mart 1986’da Lefkoşa’da doğdu. Yakın Doğu Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo TV Sinema Bölümü’nden 2008’de mezun olduktan sonra Sunderland Üniversitesi’ndeki Film ve Kültürel Çalışmalar üzerine yaptığı yüksek lisansını 2010’da tamamladı. Sinema filmlerinde ve televizyon programlarında çalıştı. Halen İstanbul’da sinema eğitmenliği yapmakta, Fil’m Hafızası adlı sinema platformunda sinema yazıları yazmakta ve editörlük görevini sürdürmekte. Çekmiş olduğu kısa filmler, başta Altın Koza ve Boston Türk Filmleri Festivali olamak üzere çeşitli festivallere seçilip dereceye girdi.
Unvan:
Hikaye Yazarı
Doğum:
Lefkoşa, 10 Mart 1986
Okurlar
5 okur beğendi.
126 okur okudu.
4 okur okuyor.
52 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
"Gün ağır, apağır bir kambur, büyür ensede.."
"Nefes alır gibi, nefessiz kalır gibi."
Sayfa 47
"Saçma şeylere inanıp onları gerçek sanan bir kalabalıktan daha tehlikeli bir kalabalık yoktur. Memleketler böyle yok olur."
Sayfa 68
Yüzüme bakıyor, benimle konuşuyor ama beni bir türlü görmüyordu.
İletiler
Ağlasam sesimi duyar mısınız, Mısralarımda; Dokunabilir misiniz, Gözyaşlarıma, ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu Bu derde düşmeden önce. Bir yer var, biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum.
Orhan Veli Kanık
Anlatamıyorum
Yorumlar ve İncelemeler
Merhaba.. Dünya Öykü Günü’müz kutlu olsun sevgili 
1000Kitap
#kıbrısedebiyatı
Limon Yağmuru, yazarın ilk kitabıymış. Buradan hareketle ilk kitap için çok başarılı öyküler olduğunu söylemeliyim.
Ama bu ayrıntıyı kenara koyup konuşacak olursam, bu başarıyı kenarından kemiren bir yavanlık da vardı.
Yazarın elinden tuttuğu konular yaratıcı, eyvallah. Ama elinden tuttuğu konuları kapının önüne kadar geçirmeye çalışmış, bi salmamış ki ellerini, koşuversinler.
Küçük ayrıntıları yakalaması çok güzel. Güzel ama yakaladıklarını da salmamış. Onlar da, ‘buradan ne yürürdük be’ diye diye uktelenmiş, kollarını kavuşturup oturakalmışlar.
Yer yer gerçekliğin dışına taşmış. Taşmış ama, öykülere sıradışılık katan ne varsa bir bakış atıp kaçmış sanki. Keşke tam bu noktalarda öyküler oralardan uzun uzun baksaymış bize. Beyefendiliği kenara bırakıp omuz ata ata yürüseymiş biraz. O zaman, hakkını yemeyeyim, tadından yenmez olurmuş.
Bence yazarın kalemini tepetaklak yere düşürmesi pek güzel bir dilek olurdu. Kalemin de dile gelip ‘ulan hayat kısa, bak gidiciydik, sivrilt beni bakim’ demesi..
Keyifli okumalar..
