Giovanni Papini Gönderileri
Giovanni Papini kitaplarını, Giovanni Papini sözleri ve alıntılarını, Giovanni Papini yazarlarını, Giovanni Papini yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Hülya kasesinden büyük yudumlar içmek gerekir."
Artık yok
Benim de bir kalbim vardı. Söyleyecek bir şeylerim olduğunu hissediyor ve konuşmak, içimi dökmek istiyordum. O zamana kadar yüreğimi dolduran bastırılmış tüm aşkı kendime adamıştım.
kendimi, yükselen bir hayatın tüm coşkusuyla, çarçabuk hayatın reddine adamıştım. Kaderin kötü adaletine ve insanların soğuk ve sessiz düşmanlığına karşı -o zamanlardaki yegane mümkün- cevabını her şeyin sonsuz anlamsızlığına, gensel alçaklığa ve insanoğlunun kusursuz ve yıkılmaz mutsuzluğuna ikna idi.
İşte hayat!
Hayat, katlanılabilir bir şey olsun diye yaşanır. Duyarlılık onu yaratır ve anbean içini doldurur ve su misali sessizce akıp gitse bile en azından bizi değişmez ve ebedi görünebilecek bir akıntı misali beraberinde sürükler. Ama hayat, düşünceyle, mantıkla, akılla, felsefeyle sorgulanıp, ayıklanıp soyulduğu vakit boşluk, dipsiz yüzünü gösterir, hiçlik dürüstçe bir hiç olduğunu itiraf eder ve umutsuzluk, Tanrı'nın oğlunun terk edilmiş mezarı başına konan melek misali ruhun içine tüner.
İman, zafer, sanat, eylem, cennet, fetih: Boşluktaki maskeler, gözsüz göz çukurları, dilsiz ağızlar, karşılıksız öpüşler
Tekrar tekrar sorulan o gereksiz soru, tüm zamanların ve tüm bezginlerin birebir kelimeleriyle çıkmıştı karşıma o yaşta: Hayat yaşamaya değer mi?
Kimsenin sana asla acımayacağı kadar, hiç sebepsiz kendine acıma isteği duyulan düşlemli uykusuz gecelerin yorgunluğunu acının doğası üzerine, sevinçlerin kısalığı üzerine, dünyevi mutluluğun dengesi üzerine yapılan sorgulamalar takip etmişti; günlerin ve güzlerin sonuna adanan hüzünlü soneleri, hayatı hayvanice kabullenişi herkesin önünde ve mantık çerçevesinde kesinkes protesto etme fikri izlemişti.
İnsan, bütün ikiyüzlülüklere ve söylentilere rağmen samimi olarak kendinden başkasını sevmez ve benliğinden başkasına tapmaz, saygı göstermez.
Sayfa 64Kitabı okuyor
Ama ne o yoksulluktan dert yanıyor ne de geçmişteki aşağılanmalardan utanıyorum. Kolay hayat, belki de, beni daha kalleş, daha az tutkulu ve nihayetinde daha sefil biri yapardı. Sahip olmayan ve olamayacak birinin bitmek bilmez kırgınlığı beni başkalarından ırak tuttu ve ruhumu acılarla bilenmeye mecbur bıraktı, ki bu onu daha an, daha keskin ve daha onurlu kıldı.
kimsenin görmediği şeylere bakmasını bilen, çoğunluğun boş ve terk edilmiş bulduğu yerlerden beslenen bir zihin. Neden kimse bunu anlamadı ve bana hakkım olanı vermedi?