“Herkesin sadece yemek yemek ve para kazanmakla, eğlenmek ve emir vermekle ilgilendiği bir dünyada ara sıra birisinin çıkıp şeylerin görünümünü tazelemesi, olağan şeylerin olağanüstülüğünü,
banallikteki gizemi, çöpteki güzelliği hissettirmesi gerekir. Fikir ve gelenek kölelerinden, asalak ve yapmacık ukalalardan, eski efsaneleri anlatan vaazcılardan, ahlaki ve mistik hapishanelerin
tutsaklarından, tüm eski sosyal normların ve tüm ortak noktaların
inatçı papağanlarından olusan çok genis ve çok güçlü bir katmanın
ortasında, bir gece uyandırırcasına, bir saf zekâ gardiyanın, kaslı bir kazmacıya; meydan ışıklarına yeniden kazanılmış özgürlük ağaçlarına, gelecekteki yapılara yer açmak adına yakan ve yıkan iyi niyetli bir yangıncıya gerek duyulur.
Bana yaşamın rüya, rüyanın gerçeklik olduğunu ve en ciddi, en korkunç ve en aydınlatıcı fikirlerin kitaplarda olduğunu öğretenler onlardı.
Dante, Baudelaire, Shelley, Nietzsche, Shakespeare, Montaigne. Onları öylesine yakından hissediyorum ki sanki hepsi bana aitti.
Ve beni şeytan misali dağların zirvelerine götürüp kulağıma "işte, bu zenginliğin, ferahlığın ve güzelliğin tümü senin olabilir,
yeter ki bakmasını ve anlamasını bil”.
Diyen size borçluyum.
Dünyanın bana layık olduğu sadece ve düşünceler, o imgeler ve o sesler arasındayken hissediyorumdum. Bu incelemenin tamamı kitabın kendi sözlerindendir.”:::!!!
