Başlangıçta mutluydum, ama sonraları yalnızca cesaretsizlik sardı beni. Açlıktan söz etmiyorum. Buna katlanabilirsin ama eğer umudun kalmamışsa, eğer yapacak hiçbir şey bulamazsan İşte o zaman hiçbir şeye katlanamazsın.
Senin murzovka ya da kızarmış tavuk yiyip yememen, alçak ya da yüksek tavanlı bir yerde oturup oturmaman hiçbir şey belirlemez. Belirleyici olan, toplumsal üretimde hangi yeri aldığın ve hangi sınıfın bilincini taşıdığındır.
Burada en azından duygusal bir sorun söz konusu.Ve bu konu hiç kuşkusuz ince elenip sık dokunabilir.Önderliği güvence altına almakmı, yoksa yaşamını kurtarmak mı? Hangisi daha önemli?
Soyut önlemler ! Şimdi duygusal sorunlar yüzünden başlarını yakacak
bir durum yok pek.Kurtarmak için hiçbir çaba harcamaksızım,henüz yaşamakta olan bir yoldaş ölüme bırakılır mı?
Bana öyle geliyor ki burada insanlar eskisinden daha yabancı birbirlerine. Her biri kendi küçük, yalandan gösterdiği sevincinin arkasından gidiyor ve onu başkalarından kıskançlıkla gizliyor...