Kitabı bir arkadaşıma benzettim. O da sıradanlıklarını önemsiz durumlarla anlamlandırıp fantastikleştiren orjinallikteydi. Yalnız olduğu zamanlardan sıkılıp yine yalnız olmayı seçerdi. Belli etmek istemese de insanlarla iletişim halinde olmak istiyordu. Muhabbetleri uzun tutmayı sevdiğinden, her şeyde hata yapmaya özen gösterirdi. İnsanlar istekleri, istedikleri şekilde olduğunda gülümser, teşekkür eder bazen sadece başlarıyla onaylaylar, çoğu zamansa tepki vermezler. Yapılan hatalara ise tepkisiz kalamazlar. Ve muhabbet uzadıkça uzar. Bazen isteklerinize ulaşmanın yolu, başkasının istemediklerini yapmaktır.
Kitapta 11 öykü bulunuyor. Daha çok anlatıcının duygu, düşünceleri üzerinde durulduğu için hikaye arkaplanda çalan hoş müzik gibi ilerliyor ve bir sonuca bağlanmadan bitebiliyor. Neydi şimdi pat diye bitti, diyemiyorsunuz. Bir sonuca bağlansaydı aynı tadı vermezdi biliyorsunuz. Bu içten öykülerdeki her karakter farklı, özgün . Seviyorum tuhaf görünmeyen tuhaflıkları.
