Hakkında
Michael Hardt, amerikalı edebiyat kuramcısı ve entelektüel. Hâlen Duke Üniversitesi'nde edebiyat profesörlüğü yapmaktadır.1993 yılındaGilles Deleuze (Gilles Deleuze:An Apprenticeship in Pholosophy) üzerine kendi yazdığı kitabının dışında, Antonio Negri ile birlikte (Labor of Dionysus ve Empiere) gibi ortak çalışmaları bulunmaktadır.Ayrıca Paolo Virno ile 1996'da (Radikal Tought in Italy) ve Kathi Weeks ile 2000 yılında (The Jameson Reader) ortak çalışmalar yapmıştır. 20. yüzyıl edebiyatın da modernizm ve realizm üzerine çalışmaları devam etmektedir. Siyasl teori alanında Negri ile birlikte yeni durum icinde dünyanın yeniden kavranışı ve değiştirilemsi ile ilgili bir konumda durmakta, yalnızca bu yeni durumların değerlendirilmesinde geleneksel sol-muhalif konumlardan ayrı yönelimler göstermektedir.Foucault'un, özellikle iktidar çözümlemeleri bağlamında, ikilinin çalışmaları üzerinde belirgin bir etkisi olduğu görülmektedir. İkili biyoiktidarkavramını yeniden kullanıma sokmaktadır.Postmodern durum içinden bir karşı düşünce geliştirme arayışı içinde oldukları söylenebilir.
Türkçedeki kitapları
İmparatorluk, çeviren:Abdullah Yılmaz, Ayrıntı Yayınları.
İtalya'da Radikal Düşünce ve Kurucu Politika, çeviren:Sinem Özer, Otonom Yayınları.
Çokluk, çeviren:Barış Yıldırım, Otonom yayınları.
Gilles Deleuze: Felsefede Bir Çıraklık, çeviren: İsmail Öğretir & Ali Utku, Otonom Yayınları.
Tam adı:
Michael Hardt
Unvan:
amerikalı edebiyat kuramcısı ve entelektüel
Doğum:
Bethesda, Maryland, ABD, 1960
Okurlar
1 okur beğendi.
51 okur okudu.
2 okur okuyor.
75 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
''Çokluğun'' bir yeri yoktur ama onları birbirlerine bağlayan ortak bir dilleri vardır.
Çünkü egemenliğin her biçimi iktidarı bir’in idaresine indirgemektedir ve tam demokrasi olanağını baltalamaktadır. Demokrasi için egemenliğin tüm çeşitleri ile mücadele edilmelidir.
''Sanayi işçi sınıfı, dünya çapındaki sayıları azalmasa da, artık küresel ekonomide hegemonik bir rol oynamamaktadır.''
Burada temel sorun ölçektir, sayı arttıkça ortaklıkların mümkünlüğü ortadan kalkar dolayısıyla klasik ve arzulanabilir anlamda bir demokrasi mümkün değildir. 18. Yüzyılda bu sorun temsil mekanizmasının geliştirilmesiyle aşılabilmiştir.
Siyasal aktivizmin, sınıf mücadelesinin ve devrimci örgütlenmenin kimi biçimlerinin zamanının artık geçtiğini ve işe yaramaz hale geldiğini belirtelim.
Bu biçimlerin kimisi taktik ve stratejik hatalar nedeniyle geçersiz kalırken kimisi de isyan bastırma hamleleri sonucunda etkisiz hale geldi; ama bunların ölümünün daha önemli bir nedeni bizzat ''çokluğun'' geçirdiği dönüşümdür.
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
