Avellaneda kendi hayatını yaşıyor. Elbette bütün bu olanlarda hiçbir kötülük yoktu. Fakat belki de içimdeki bu korkunç his, Avellaneda’nın benim kanat gerişim olmaksızın kendi başına var olabileceği, kendini koyverip kahkahalarla gülebileceği ihtimalinin ayırdına ilk defa bilinçli bir şekilde varıyor olmamdan kaynaklanıyordu.
Sayfa 161