About
Latin Amerikanın en büyük yazarlarından biri olarak tanınan Benedetti, 14 Eylül 1920 tarihinde Tacuarembo'da doğdu. Benedetti, 70'li yıllarda Uruguay'ın askeri diktatörlükle yönetildiği dönemde Buenos Aires, Lima, Havana ve İspanya'da sürgünde yaşadı. Benedetti, sürgünün sona ermesinin ardından zamanın ın çoğunu Montevideo ve Madrid'te geçirdi.Çok sayıda şiiri ve romanı uluslararası ödül alan Benedetti'nin 1960'da basılan "The Truce" adlı kitabı 19 dile çevrilmişti.Mario Benedetti 17 Mayıs 2009 tarihinde Montevideo’daki evinde hayata gözlerini yumdu.
Title:
Uruguaylı Gazeteci, Yazar ve Şair
Birth:
Tacuarembo, 14 September 1920
Death:
17 May 2009
Readers
32 readers liked.
346 readers read.
4 readers are reading.
221 readers will read.
7 readers left half.
Quotes
Şu şiir adına 1 dklık saygı duruşu talep ediyorum!
Çünkü benimsin ve benim değilsin
çünkü aklım fikrim hep sende
çünkü geceler göz açık geçiyor uykusuz
çünkü gece bitiyor ve aşkım diyorum sana
çünkü sabahları hayalinin yerini almaya geliyorsun
ve daha iyisin bütün hayallerinden
çünkü güzelsin ayaklarından ruhuna kadar
çünkü iyisin ruhundan bana kadar
çünkü nasıl tatlı gizleniyorsun
Sayfa 42
“Biz ikimiz, aynı sessizlikte, derinliklerine bakan iki hayret çığlığı gibi.”
Dünyada yalnızların birbiriyle anlaşamaması gibi genel bir kural olsa gerek.Ya da yalnızlar olarak hepimiz antipatik miyiz yoksa?
“Neden bilmiyorum ama rüzgara karşı yürüdüğümde benden bazı şeyleri silecekmiş gibi geliyor.Yani silinmesini istediğim şeyleri.”
Updates
“Hayatımın kalan kısmını bana hiçbir şey için ihtiyaç duymayan fakat beni her şey için seven biriyle geçirmek isterdim.”
Mario Benedetti
Ve yoldayken yan yana
İki kişiden çok daha fazlasıyız..
Mario Benedetti
“Tam bütün cevapların elimizde olduğunu düşündüğümüz zaman, birden bütün sorular değişiverdi.”
Mario Benedetti
Comments and Reviews
“Hiçbir yere gitmiyormuşum da daha şimdi fark etmişim gibi.”
Hayattan beklediği tek şey emeklilik olan, hatıralarla değil, onların da hatıralarıyla yaşayan, artık hiçbir yere gitmiyormuş gibi hissetmeye başlamış, “kuruyup kalmış olabilir miyim acaba, duygusal anlamda yani” diye soran bir adam Santome. Bu kitap da onun günlüğü.
Karakterin yaşamı, genç bir kadına aşık olmasıyla dalgalanmaya başlıyor. Karşı tarafı olgunlaştıran, onu ise daha cesaretsiz, daha tükenmiş, daha yorgun kılan zaman bir düşman gibi görünüyor Santome’nin gözüne. Santome orada kendi bedeni ve zaman efendiyle kavga ederken durup, şunu düşünüyorum. Yaşlanana kadar dünyada kendimizi nereye nasıl koyacağımızla, meslek, çoluk çocuk, ideoloji, şu bu, dış dünyayla cebelleşip duruyoruz. Yaşlanınca bunlardan elimizi çekip, eteğimizi kıvırıp uzaklaşıyoruz ve ‘zaman’ la es geçilemez o savaşa başlıyoruz. Santome de bize, kendimizi kendimize dert edinmemizin ustalıklarını anlatıyor işte.
Günlük biçiminde yazılmış bir kitap. Çok sakin, çok yalın ve gerçek. Kendinize yakın bulduğunuz bir yanı var durağanlığın. Çok sevdim. Onlarca cümlenin altını çizip bakıştım.
Ama..Kitabı bitirdikten sonra “eksik bir şey var” hissi gelip oturdu. Kitap günlük biçiminde yazıldığı için diğer karakterlerin ana karakter kadar ayrıntılı biçimde işlenmesini her ne kadar beklemesem de, fazla cılız bırakılmışlardı. Karakterin çocukları, iş arkadaşları, aşık olduğu kadın birer hayalet gibiydi. Bu da hikayenin ikna ediciliğini kırpan bir şey. Ve sonu Türk filmi gibi bitmese daha iyiydi.
Cümleleri elimize tutuştururken kırılıp düşmesinler diye sarıp sarmalayan özenli çeviriye begonviller 
Banu Karakaş
