Steven Callahan Gönderileri
Steven Callahan kitaplarını, Steven Callahan sözleri ve alıntılarını, Steven Callahan yazarlarını, Steven Callahan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Hayatı birazcık hoplatmayı denemeliyiz
Zorluklar olmazsa büyüyemeyiz. Bu zorluklar, bizleri şiddetli bir şekilde test eder. Ama aynı zamanda krizler,bize en büyük fırsatları sunar. Zor zamanlardan geçmekte olan insanlar, genelde kendilerini yapayalnız hissederler ve ne yapacaklarını bilemezler. Ben bir krizle karşı karşıya geldiğinde, birkaç basit konsepti kafamda tutmaya çalışırım ;kaderimizi kontrol edemeyiz ama onun şekillendirmeye yardımcı olabiliriz; hayatı birazcık hoplatmayı denemeliyiz ama şunu da kabul etmeniz yalnız elimizden gelenin en iyisini yapabiliriz.
İster sürünerek bir deliğe girin, isterseniz yüksekte bir telin üzerinde yürüyün, kimse buradan canlı çıkmayacak. Korkunun ecele faydası yok.
Benim kendi kişisel hedefim ise, zamanım geldiğinde ölümümü, metanetle ve minnetle karşılayabilecek şekilde yaşamak.
Önemli olan hayatımızın kalitesidir. Dünyamızın Yaşam mücadelesine katkıda bulunmak için kendimizden ne kadar verebildiğimiz, uzun bir yaşam rekorundan çok daha ağır basar.
Benim düşünce tarzıma göre hayatta kalışım bir bakıma beceriksizlikti.Bir türlü kendimi bırakıp ölemedim,çünkü korkularım,başarısızlıkalarım ve de habire bir şeyleri telafi etme ihtiyacım beni götürdü durdu.Cesaretimi gerçek anlamda topladığım da fark ettiğim tek şey, hayatımın zavallı yıllarına bir anlam vermek için bir şeyler yapma ihtiyacım idi.
İnsan kendi önemsizliğini canı gönülden fark ettiğinde,çok daha büyük bir bütüne tamamen bağlı oluşun huzurlu duygusuna ulaşıyor…
Şunu fark ettim ki,Adrift insanoğlundaki en evrensel damara dokundu:hayatta kalma mücadelesine.Bunu hepimiz,her gün öyle ya da böyle yapıyoruz ve aslında hepimizin,hayatımızda en azından bir kez, olsun,zorlu bir sınavdan geçmemiz gerekiyor.
İdeallerim gerçekle bağdaşmadığı zaman gerçeklerden kaçıyordum. Kendimin ya da çevremdekilerin, insan olarak sınırlarını kabul edemiyordum.
Kafamın gerisindeki küçük bir ses, bana her günün bir hak değil, bir hediye olduğunu hatırlatıyor. Artık biliyorum ki iyi beslenmek, acı çekmemek, dostların ve sevdiklerinle beraber olmak, çoğu zaman acımasız olan bu dünyada ancak pek az kişinin tadını çıkarttığı bir ayrıcalık.
Gerçek değerimizi nasıl ölçeriz?
Deniz halen dünyanın en müthiş vahşi doğası. Bana göre insan ruhunun büyümesi ve olgunlaşması için, ister ormanda ister dalgaların arasında olsun, vahşi doğayı yaşaması lazım. Ancak vahşi doğada gerçek kimliğinizi öğreniyorsunuz. Vahşi doğanın zorluklarıyla yüz yüze kaldığınız zaman, cüzdanınızın kalınlığı önemsizleşiyor ve değeriniz yeteneklerinizle ölçülüyor.
Hiçbir yaşamın düşüncesizce ya da kıymetini bilmeksizin tüketilmemesi gerektiğini hatırla(t)ma ihtiyacı duyuyorum.
Hayat yollarımız ayrı ama hayatımızın özü hep aynı.
Bu insanlar beni tanımıyor.Ortak bir dilimiz dahi yok.İçinden geçtiğim cehennemin her bir aşamasında neler çektiğimi nasıl bilebilsinler ki?Ama yine de içimde ,birbirimize ait olduğumuza dair müthiş bir his var,şu an hayatı aynı gözlerle gördüğümüze dair.Onların gözlerinde benim kaderimin yansıması var.Hayat yollarımız ayrı ama hayatımızın özü hep aynı.
Mutlu olmak için bir sebebim olmayalı o kadar uzun zaman geçti ki,tam olarak nasıl davranacağımı bilemiyorum.
Mucizeler belki de konuşuyorlardır.
Bu hayatta ne yapmamız gerekiyorsa ve doğa ne yapmamıza izin veriyorsa onu yaparız.Ama yine de bazen hayatın dokusu o kadar mükemmel bir desen oluşturuyor ki.Benim mucizeye ihtiyacım vardı ve de balıklarım bunu bana verdi.Bunu ve daha fazlasını.Mucizelerin yüzebileceğini,uçabileceğini,yürüyebileceğini,yağmur olup yapabileceğini ve etrafımda yuvarlanıp gidebileceğini gösterdiler.
Sanki çok zor bir yapboz bulmacası çözmek için çabalamışım da,en sonunda uzun süredir aradığım parçayı birdenbire avucumun içinde buluvermişim gibi hissediyorum.