Mən birincliyi sevmirəm. Çünki mən “ Bir “i sevmirəm. Axı bir özündən başqa heç nəyə yaşamaq hüququ vermir. “Bir”də eqoizm gizlənib. O , bizi saymır . İnsan da bir olar ? Bir olar allah. Birincilik arzusunun kütləviləşdiyi ,bayağılaşdığı ,şitləşdiyi bir dövrdə və yerdə mən belə ötüşməyə qoşulmuram . Buda mənim qürurumdur.
Susa bilmək brilliantdı. Birlliant-danışa biıməmək deyil,danışmaq istəməmək deyil,danışacaq sözü olmamaq deyil. Əksinə min dəfə əksinə! Məhz danışmaq istəyəndə ,deməyə sözü olanda susmağı bacarmaq lazımdı. Brilliant susmaq budur. O biri susmaqlar heç gümüş də deyil.
Gecələr adamın varı yadına düşmür, yoxu yadına düşür. Daha doğrusu varının yoxluğu. “Şəbi-hicran” deyən Fuzilini anlaya bilirik yavaş -yavaş. Gündüz hamınındı ,gecə hərənin. Hamının eyni gündüzü var, hərənin öz gecəsi. Gecələr hamımız öz vətənimizdəyik.
“Şərq əxlaqda Allahı, azadlıqda iblis nəfsini gördüyü halda, Qərb birincidə zərurəti, ikincidə insan idrakını görüb. Şərq inanmağı və inandırmağı xoşlayır, Qərb anlamağı və əsaslandırmağı”.