Kitapta 7 öykü bulunuyor.
Benim favorilerim ise Mürekkep, Son Arzu ve kitaba da adını veren İnsan Başlı Baston öyküsüydü. Bu üç öykü özellikle beni derin düşüncelere itti, bu nedenle de favorilerime girdi.
Öyküleri tek tek yorumlamak istemiyorum çünkü hiç konusunu bilmeden okumak hepinize daha iyi gelecek, benim için öyle oldu. Öykülerin geneline baktığımızda ise her biri halk hikayesi gibi bizden öykülerdi. Bir karakterle kendinizi bir portakal bahçesinde çalışırken bulurken, biriyle hastane odasında karşılaşıyordunuz, bir diğeriyle üniversiteye girip kibrinizde boğulabiliyordunuz ya da ötekiyle en eşsiz bastonu yapmaya çalışıyordunuz... Yani demem o ki tek düze olmayan ama hepsinde de ayrı mesaj içeren hikayeler bekliyor sizi.
Yazarımızın kalemine gelirsek oldukça güçlü ve zengin bir anlatım kullanılmış. İlk kitap acemiliği pek söz konusu değil. Kelimelerin özenli seçimi ve cümlelerin ahengi sevdiğim unsurlardandı. Bir iki öyküde kendimi bulamasam da geri kalan öykülere baktığımda sevdiğim bir okuma oldu kesinlikle! Özellikle öykü severlere tavsiye edebilirim, pişman olmazsınız.
