Hakkında
1304 (1888) yılında Konya Vilayetinin Sarayönü Kazasına bağlı, Lâdik (Halıcı) Kasabasında dünyaya gelir. Babasının adı Mehmet, annesinin adı Emine'dir. Yusuflar Sülâlesindendir. Üç erkek bir kız olmak üzere dört kardeştir. Yıllarca çobanlık yaptığından dolayı muhitinde ÇOBAN AHMET olarak tanınmıştır. Sonradan Elma soyadını almıştır.
Manevi bir yolla kendisine Hüdâî adı verilmiştir:
Ol Mevla’m koymuştur Hüdâî adım
Melekler ederler gökte feryadım
Mevla’mın aşkından almışım tadım
Yansa da ayrılmaz haktan Hüdâî
Hatice Hanımla evlenmiştir. İkisi oğlan dördü kız olmak üzere altı tane çocuğu vardır. Hâlâ hayatta olan çocuk ve torunları vardır
Tam adı:
Ladikli Aşık Ahmet Hüdai
Doğum:
Konya, 1888
Okurlar
5 okur beğendi.
25 okur okudu.
1 okur okuyor.
13 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Kendisinden, bir sıkıntıdan dolayı yardım istendiği zaman:
'' Evladım bunlar Cenâb-ı Hakk'ın takdiri. Allah ne zaman isterse o sıkıntıyı kaldırır. Kula düşen sabretmektir, dua etmektir'' şeklinde cevap verirdi.
Ayrıca o hastalara doktorlara gitmelerini ve her türlü çareye başvurmaları gerektiğini tavsiye ederek, sabır ve dua etmelerini isterdi.
Benim bu sözlerim ibret olsun kalan sağlara
Bir sözüm yok söylenecek kalbi kara horlara
Ne söylesen ne kâr eder böyle olan kullara
Ey Hüdam beni kavuştur, affolan mağfurlara
Sayfa 13
Ümmetlikten yüksek bir şeref olmaz
Mevla mevla der de yanar bu gönül
Sayfa 153 - Medet Medet Der De Yanar Bu Gönül
Merhamet
Şefik CAN anlatıyor:
İlk görüşmemizde Ahmet Ağa aynı Yunus gibi çok güzel şiirler okudu, adeta kendinden geçti. Ben edebiyat hocalığı yaptığım için şaşırdım bu coşkunluk karşısında... Daha sonraki zamanlarda tek başıma onu ziyarete gitmeye başladım. Bir defasında yalnızca ikimizin bulunduğu ortamda ona:
-Ahmet Ağa, sen bu hâli nasıl elde ettin, dedim.
Ahmet Ağa:
-Bende bir hâl yok, ben ummi bir çobanım, dedi. Kendisine:
-Ama zaman zaman siz, göreve çağırıyorlar diyorsunuz, çıkıp gidiyorsunuz, sizi göremiyoruz deyince, anlatmak zorunda kaldı:
"Seferberlik zamanında Gazze'de savaşıyorduk. Düşman bizi muhasara altına aldı. Bir hafta boyunca ne su ne yiyecek bulabildik. Daha sonra yardım ulaştı, kazanlar kaynamaya başladı. Yemek dağıttılar bize. Bir ekmeğin içine tahin koymuşlardı. Ben, ekmeği ısırdım, bir lokma ağzıma aldım. O sırada karşımda, bir deri bir kemik kalmış bir köpek gözlerini bana dikmiş bakıyordu. Biraz ekmek bölüp ona attım. Yanımdakiler: "Ahmet delilik etme, ye yemeğini diyorlardı. Ancak benim gönlüm bu hâle elvermedi. Bir lokma kendim yedim, bir lokma köpeğe verdim. Gece uykuya dalınca Peygamber Efendimiz (s.a.v.) teşrif ettiler, sırtımı sıvazlayıp "Ahmet! Evladım, ben seni sevdim." buyurdular.
Daha sonra uyandığımda Peygamber Efendimiz (sav)e karşı büyük bir aşk başladı içimde. O günden beri bu haldeyim."
Sayfa 122Kitabı okudu
Dünyada ağlayan âhirette güler
Sayfa 240 - Gönül
İletiler
“Gönül sen hâline bakman
Eğer rahmederse Rahman
Ol Mevla’nın vâ’di var
Seven kulları bırakman
Gel Mevlâ’na, Mevlâ’na gel
Gönül sen de Mevlâ’na gel
Gör dünyayı neler oldu
Bir zaman nur ile doldu
Senin ışkından içmişim
Işkın bana dostum oldu
Gel Mevlâ’na, Mevlâ’na gel
Gönül sen de Mevlâ’na gel“
Lâdikli 
Ahmet Elma Hüdayi (kuddise-i sirrûh)
Gecelerde doğdu nur-i Muhammed
Beni bu diyardan alıp atsınlar
Köle diye pazarda satsınlar
Beni Ravza'sında bekçi yapsınlar
Gecelerde doğdu nur-ı Muhammed
Ahmet Elma (Ladikli Ahmet Ağa)
Yorumlar ve İncelemeler
