Ah ne denebilir ki, doğadaki her varlık, ona güzelliğinden en göz alıcı bir ton bahsetmiş. Üzerine giydirilince kirli bir elbise gibi duracak süslü söze ne hacet.
Tanrım bu insandan da öte bir şey. Ne mitologya çağında, ne antik dönemin kabartmaları ve şaheserlerinde, ne orta ne de yeniçağın tasvirlerinde rastlandı böylesine.
Çünkü kendimiz olmamaya, bir başkası üzerinde aldatıcı bir farklılık oluşturmaya o kadar çok alıştırılmışız ki, insanlar içerisinde en özlediğimiz insanı dahi gördüğümüzde şaşırmaya başlıyoruz