Hep geçtiğimiz sokaklar; dost olduğumuz, sevdiğimiz, ait olduğumuz insanlar...
Bir vakit sonra artık bizim olmayabilirler. Daha da kötüsü, belki de orada, aynı yerde duruyorlardır fakat bizim değillerdir artık. Ya da biz orada durmuyoruzdur, yüzümüze dönüp bakmıyordur ne yollar ne daha dün gülümseyen suratlar.
"Beni yabancı biri yerine koyuyormuşsun gibi geldi. Çok acıydı bu."
Aleksandr İvanoviç Kuprin
İnsanın her şartta dönebileceği bir "evi" olacak sevgili okur. Küçük bir daire, belki bir köy, bir dost, sevgili her ne ise. Hiç yabancılık çekmeyeceği bir ev.
🕊️🌺