“Her insan baştan aşağı şeffaf bir örtüye bürünmüştür, onun içinde yürür; etrafında ormanlar, dereler, ilahi çehreler gördüğünü hayal eder; uçsuz bucaksız tabiat gözlerinin önünde bin bir renkle sihirli bir halı gibi serilir.”
"Herkesten rağbet görmesi sanki bir gelenek haline gelmiş olsa da hüznü ne sever ne de onaylarım. Hikmete, erdeme, anlayışa hep bu hüzün perdesini örterler. Çirkin ve budalaca bir süs."
İnsanın içinde ölüme dek çarpışıp duran iki karanlık güç olduğu apaçıktır: Bunlardan biri, öngörülü ve soğuk, bağlı olduğu gerçekliği hesaplayıp ölçüp biçen ve geçmişi yargılayan güç; öteki ise, gözü gelecekte olan ve bilinmeyene doğru atılan güç...