Altay Ömer Erdoğan Gönderileri

urlar taşıyan göçmenler kötü huylarından başka ne bıraktı bize

bozulan dengenin hesabını tutuyor herkes belki de en büyük nedeni bu sessizliğin korkularıyla büyüyor yoksulların ve duayla yoksulluğu içine sindirenlerin "Telâşsız görünmeye çalışan bir Kafka gibi" geçtiği her düzlemi yıkayarak ve yıkarak kimse açık değil kimliğine, kimse güvenmiyor cüssesine geçiyor geçiciliğini anımsatan aynalardan tiksinerek şimdi başka alfabelerden besleniyor herkes "Bu bizim yatay talihimiz." kargacık burgacık tarihler düşülüyor imzasız kefillikler gibi, borçlarımızdan utandığımız gökyüzü kimsenin yüzüne uymuyor hep geleceğimizi ipotek edip geçmişte rehin kaldığımız bu köşe kapmaca oyununda kim kime denk ortada yalandan bir kibirle oyalanan ey Türkiye, ölümün soluğu ne renk kırık telden kırık bir şarkı gibiyiz meyhane masalarında kendi kanımızı içtiğimiz ne vefalı bir yar bize, ne de şarkılarda ahenk kırılır gideriz en ince tel gibi telve gibi biz

Reklam

Dresuar

rüzgârın bile okşamaktan korktuğu hangi eşsiz sözcük ki, en dokunaklı anlatır ismini

Dresuar

kirlenmeyen bir nesne olsun yitirdikçe anlamını bir sonrakine devşiren gururla okunsun sözcük, övünürken eklendiği tümcede varsın hiç olmasın, koparmasın gülüşlerimizi yüzümüzden

Dresuar

kimsesiz bir aşkın kimsesi olmak istiyorum

Dresuar

körlüğüyle övünen halklar gördük tarihin kanlı parmaklarında birer tespih tanesi biz de en az onlar kadar kördük en gür haykıranımızın en önce kısıldı sesi