Alvin Schwartz Gönderileri
Alvin Schwartz kitaplarını, Alvin Schwartz sözleri ve alıntılarını, Alvin Schwartz yazarlarını, Alvin Schwartz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Cenaze arabası geçerken düşündün mü hiç,
Sıradaki ölecek kişinin sen olabileceğini?
Seni büyük beyaz bir çarşafa sararlar
Başından ayaklarına kadar.
Solucanlar sürünerek girer, sürünerek çıkar
Midene girer ve burnundan çıkar
Gözlerin düşer ve dişlerin çürür,
İşte bu mükemmel bir günün sonudur.
Sayfa 72Kitabı okudu
cenaze arabası geçerken düşündün mü hiç, sıradaki ölecek kişinin sen olabileceğini?
Arthur ile Anne lisedeyken birbirlerine aşık oldular. İkisi de iri, şiş man ve neşeliydi, birbirlerine uygun görünüyorlardı. Ama bazen olduğu gibi işler yolunda gitmedi.
Arthur taşındı ve başka biriyle evlendi, Anne ise kimseyle evlen medi. Ve çok uzun yıllar geçmeden hastalanıp öldü. Bazıları sebebi nin kırık bir kalp olduğunu söyledi.
Bir erkek ile bir kadın trende yan yana oturuyordu. Kadın bir kitap çıkarıp okumaya başladı. Tren yarım düzine istasyonda durdu ama o bir kere bile başını kaldırmadı.
Adam onu bir süredir izliyordu, sonra "Ne okuyorsunuz?" diye sordu.
"Bir hayalet öyküsü," dedi kadın. "Çok güzel, çok ürkütücü." "Hayaletlere inanır mısınız?'' diye sordu adam.
"Evet, inanıyorum," diye cevapladı kadın. "Hayaletler her yerde " var.
"Ben inanmıyorum," dedi adam. "Bu daha çok batıl inanç. Bun ca yıldır hiç hayalet görmedim, bir tane bile." "Görmediniz mi?" dedi kadın ve ortadan kayboldu.
Şişeler patlamaya ve evin her tara fında mobilyalar uçuşmaya başladığında bunun birçok açıklaması vardı ama hiçbiri doğru değildi.
Sonrasında biri seni de kapsayabilecek korkunç bir cevaba sahipti
"Örümcek ısırığına benziyor," dedi annesi. "Geçecektir. Sadece kaşıma yeter."
Bir sanatçı bazı resimler yaptı.
Bir çocuk yeni bir evcil hayvan aldı.
Bir kız tatile gitti.
Her şey normaldi.
Sonrasında hiç olmadı.
Alfred yolda yüksek bir noktaya geldiğinde arkaya bakıp Thomas'ı aradı. Onu hiçbir yerde göremedi. Ama Harold'ı gördü.
Oyuncak bebek yine kulübenin çatısındaydı. Alfred izlerken, Harold diz çöktü ve güneşte kuruması için kanlı bir cildi gerdi.
Bu öykülerin gerçek olamayacağım söyleyeceksiniz.
Yine de kimileri bunlann gerçekten olduğunu söylüyor
George daha önce bu kadar iyi bir akşam yemeği yemediğini söyle-di. "Biraz ciğer al Mina," dedi. "Çok lezzetli." "Aç değilim," dedi eşi. "Sen bitir." O gece George uykuya daldıktan sonra Mina uyumayıp yatakta kitap okudu. Ama tek düşünebildiği yaptığı şeydi. Sonra bir kadın sesi duyduğunu sandı.
"Karaciğerim kimde?" diye sordu ses. "O kimde?" Bu hayal gücü müydü? Rüya mı görüyordu?
Şimdi ses daha yakındı. "Karaciğerim kimde?" diye sordu. "O kimde?" Mina kaçmak istedi. "Hayır, hayır," diye fısıl dadı. "Bende değil.
Karaciğerin bende değil." Şimdi ses hemen yanındaydı. "Karaciğerim kimde?'' diye sordu.
"O kimde?'' Mina korkudan donup kaldı. George'u işaret etti. "Onda," dedi.
"O aldı!" Aniden ışık l ar söndü - George çığlık çığlığa bağırıp durdu.
Randevu
On altı yaşında bir oğlan, büyükbabasının at çiftliğinde çalışıyordu.
Bir sabah bir iş için kasabaya kamyonetle gitti. Ana caddede yürür ken Ölüm'ü gördü. Ölüm ona gelmesi için işaret etti.
Oğlan olabildiğince hızlı bir şekilde kamyonetle geri döndü ve büyükbabasına olan biteni anlattı. "Kamyoneti bana ver," diye yal vardı. "Şehre gideceğim. Beni orada asla bulamaz." Büyükbabası ona kamyoneti verdi ve oğlan hızla uzaklaştı. O gittikten sonra büyükbabası Ölüm'ü aramak için kasabaya gitti.
Onu bulduğunda sordu: "Torunumu neden bu şekilde korkuttun?
O sadece on altı yaşında. Ölmek için çok genç." "Bunun için üzgünüm," dedi Ölüm. "Ona kaş göz işareti yapmak istememiştim. Ama onu burada gördüğüme şaşırdım. Anlarsın ya, onunla bu öğleden sonra bir randevum var - şehirde."
Ölüm geldiğinde genellikle öykünün sonu olur.
Ancak bu öykülerde ölüm sadece başlangıç.
Ne var ki öykünün kendisi değişmiyor, çünkü bir zamanlar insanları korkutan şeyler hâlâ onları korkutmaya devam ediyor.
Bu kitaptaki öyküler gerçek mi? "Bela" adındaki öyle. Diğerleri hakkında emin değilim. Çoğunun en azından küçük bir kısmı ger çek olabilir, çünkü bazen garip şeyler olur ve insanlar bunları anlat mayı, daha iyi öykülere dönüştürmeyi severler.
Günümüzde çoğu insan hayaletlere, garip olaylara ve bunun gibi şeylere inanmadıklarını söylüyor. Yine de ölülerden ve karanlıktan korkuyorlar. Ve hâlâ gölgelerde bekleyen öcüler görüyorlar. Ve hâlâ insanların her zaman yaptığı gibi korkutucu öyküler anlatıyorlar.
Garip olaylar bizi de korkutur. Bir hayvan tarafından büyütülen, bizim gibi insan olan bir erkek ya da kızın havlayıp, uluduğunu ve elleriyle ayakları üzerinde koştuğunu duyarız. Bunun düşüncesi bile kanımızı dondurur. Bir insanın vücudunda yuvalanan böcek l eri ya da gerçeğe dönüşen bir kabusu duyarız ve ürpeririz. Eğer böyle şey ler gerçekten oluyorsa bizim de başımıza gelebilir.