En Yeni Antoine Laurain Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Antoine Laurain sözleri ve alıntılarını, en yeni Antoine Laurain kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ta ki insan, dönüştüğü kişinin, önce belli belirsiz sonra iyiden iyiye, özündekinin mutlak surette zıttı olduğunu anlayana kadar. Bu örtüşmeme durumu çok ağırdı. İlk zamanlar kazandığı parayla teselli olabiliyor insan, ama sonraları o da yetmez oluyor çünkü ideal ve gerçek arasındaki fark gittikçe açılıyor. Ve zamanla buna bir de iç sıkıntısı ekleniyor; iç sıkıntısına ise şu dayanılmaz düşünce: insanın hayatını geri dönülmez bir şekilde kaçırıyor olduğu hatta bunun çoktan gerçekleştiği fikri.
Antreye adımını atar atmaz uzun zamandan sonra evine geri dönenleri sarıp sarmalayan o hissiyle doldu içi. Alışageldiğimiz mekanları onlara sürekli baktığımız için sonunda görmez oluruz. Alışkanlığın tozuyla kaplanır üstleri. Bu toz kalkmıştı işte. Her şey daha net görünüyordu sanki şimdi; tıpkı çekildiği ilk günkü renklerine ve kontrastına yeniden kavuşan bir fotoğraf gibi.
Sayfa 145Kitabı okudu
Benedict ‘ le gittikçe daha az şey paylaştığımı farkediyorum. Birlikte geçmişten bahsettiğimizde, ikimizin anıları kesinlikle aynı olmuyor. Hatta bazen bana aynı anne babadan değilmişiz gibi geldiği bile oluyor.
Sayfa 180Kitabı okudu
Tabucchi ‘nin başlığında kastettiği buydu: önemli bir şeyin yanından geçmiştik. Bir aşkın , bir mesleğin , başka bir şehre veya ülkeye taşınmanın. Başka bir yaşamın . İçinde değil de yanında olduğumuz bir hayatın. Yanımızda ve öyle yakın ki , bazen , hipnoza varan melankoli anlarında , bu mümkünlük alanından bazı parçaları yakalayabiliyoruz. Tıpkı çok uzaklardan yayın yapan bir radyo frekansı gibi . Mesaj belirsiz , bulanık ; ama yine de kulak verdiğinizde var olmamış bu hayatın ses kaydından kesikli de olsa bazı titreşimleri duyabiliyorsunuz. Hiç söylemediğiniz cümleleri telaffuz ettiğinizi duyuyor , hiç gidilmemiş o yerlerde çınlayan ayak sesinizi duyuyor, hiç yürümediğiniz bir kumda izlerinizi görüyorsunuz.
Sayfa 143Kitabı okudu
Gerçekleşmemiş bir şeyin nostaljisi duyulabilir mi? Hayatımızın doğru kararı almadığımızdan neredeyse emin olduğumuz anları , ki onları “pişmanlıklarımız “ olarak adlandırırız , sandığımızdan daha tuhaf bir değişkene sahip olabilir ve bizi gizemli ve tatlı bir şarhoşlukla sarıp sarmalayabilirdi belki; mümkünlüğün nostaljisiyle.
Sayfa 142Kitabı okudu
Çünkü ideal ve gerçek arasındaki fark gittikçe açılıyor. Ve zamanla buna bir de iç sıkıntısı ekleniyor; iç sıkıntısına ise şu dayanılmaz düşünce: insanın hayatını geri dönülemez bir şekilde kaçırıyor olduğu- hatta bunun çoktan gerçekleştiği fikri.