(...) ona öyle sabit gözlerle bakmıştı ki uzun yıllar önce Öğrenci Yurdu'na adım atar atmaz o ufak, miyop, yorgun, kahin gözlerin, ondaki terk edilmişliği, kini, utancı, açlığı, hatta nefreti, yatılı okula, okulun içindeki her şeye, dış dünyaya karşı duyduğu hiç dinmeyen gizli nefreti (...) duyduğu hafif ürpertiyi hissetmişti.
Sayfa 9 - Doğan Kitap