Daha 45-46 sayfadayım ama burayı okurken, bugün üzüntüyle farkettim ki, Arşavir'in duygularını paylaşan ne kadar çok Türk varmış. Kendi devletimize düşmanlık ediyoruz ama farkında bile değiliz. ...
Kitabı okuyunca şunu gördüm, düşmanın bile olsa "inanmış" birisi çok tehlikeli.
İçeriğe gelirsek kendini "James bond" gibi anlatmış. Bizleri yani Türkleri ise aşağılık bireyler olarak görüyor.
Yaşlandıktan sonra yazdığına göre epey hayal gücünü kullanmış olmalı zira kadar ayrıntı akılda kalmaz. Zaten bazı yerlerde tutarsızlıklar var.
Karşındaki insanları (sana düşman olan) anlamak için mutlaka okunmalı.
Yoksa düşmanına yardım edersin ama kendini vatansever zannedersin. Günümüzde olduğu gibi (bir kısım için geçerli)
