Bilmezsin..
Ben hiç doyasıya gülmedim ki
Eller gibi...
Ne gül kokladım ne de güle dokundum
Sen bilmezsin dikendir yüreğim, hardır
Doğmayan güneş, sineme sığmayan ahtır
Gelmeyen can, bitmeyen sevdadır..
Ey yaşları Kurumuş dünüm
Pınarları demli bugünüm
Sen hiç doyasıya görmedin ki beyazı, yeşili
Bulutu, kekliği, denizi..
İki dudağım arasında cıvıl
Gilda!
Git unut beni hatırlama!
Bunları sen söyledin hatırlıyor musun?
Israrla kalan bendim,
Bak görüyor musun?
Aşılmayacak gibi değildi hiçbir dağ,
Ucunda ölüm bile olsa,
Savaşı verilmemiş bir yalandı arda kalan...
İnandım inandıkça yandım...
Şimdi daha iyi anlıyorum...
Ben savaştım, ben savaştım...
Sen ödenmez borcunu ödemeye devam et...
Belki bir gün birine umut verirsen,
Bir borcun olmayacak seni engelleyecek...
Yorulduk değil mi kalbim?
Karanlıklar ve yalnızlıklar görmelere alıştık...
İzbe yerinde dünyanın,
Yaşamak nefes nefese,
Kapatsak da örs ile üzengiyi,
Çığlıklar duymaya alıştık...
Öylesine tufan, öylesine hazin..
Hıçkırıklar boğazımızı sıkarken,
Yalandan gülmelere de alıştık...