Bugüne kadar kimseye zararım dokunmamıştı. Herkese yaranmaya çalışan, patolojik bir iyi olarak sürdürmüştüm zavallı hayatımı. Peki gerçekten iyi bir insan mıydım? Yoksa varlığımı kanımı emmelerine izin vererek sürdürebilen bir zavallı mı? Hayır, kötü olan, yüzeye çıkan bu kir değil, onu kamufle etmek için kullandığım sözüm ona altın, özünde tenekeden kıymetsiz kalbimdi. Ben hiçbir zaman iyi bir insan olamamıştım.