Mannig, mezarın onu asla yüzüstü bırakmayacağını biliyordu. Yiyecek bir şeyler bulamadığı günlerde, mezar çukurundaki yeşillikler onun açlığını azaltmaktaydı. Açlıktan kıvranan öksüzlerin toplandığı hanın pisliğinden uzak rahat bir nefes almaya ihtiyaç duyduğunda mezar, saklanacak yer ve temiz hava sunmaktaydı ona. Bulduklarını korumaktaydı ve kimseye yerini asla ifşa etmiyordu.