Ayşe Hicret Aydoğan Gönderileri
Ayşe Hicret Aydoğan kitaplarını, Ayşe Hicret Aydoğan sözleri ve alıntılarını, Ayşe Hicret Aydoğan yazarlarını, Ayşe Hicret Aydoğan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Güven, ucunu her gün biraz daha yonttuğum bir kalemdi. Geceleri kendi kendime kaldığımda başına geçiyordum kalemin. Fısıldıyordu yine o ses, "Senden iyisi yok, onlar sensiz yapabileceklerini mi sanıyorlar, yanlış içindeler, neden saatlerine bakıyorlar."
Sayfa 55
Kemanın kopan o bir teli, daktilonun eksilen o bir harfi... Her gün biraz daha çürüyen, sonunda çekilen dişin yerine koyulan takma diş gibi, bazı şeylerin yenisi yok
-muş.
Yeni hayatı işte böyle başladı.
Sayfa 52
En çok kendiyle kaldığından olsa gerek, insan en çok kendinden sıkılırdı belki de. İstersen de hep yanında. Çekip gitmesini söyleyemezsin. Öyle ya, terk edemeyeceğin tek kişi. İyi geçinmek zorundasın.
Sayfa 41
Leş
Naçar kaldığım anlarda tek bir söz söylerdim kendime "Bu ilk değil, yürümeye devam, devam yürümeye. Dört nala koşmaya."
Sayfa 35
Geçip gider ağaç, gider sis, geçer yağmur, geçip gider kadınlar, gider bedenler varoluşumun herhangi bir anında, yaşamın yok olduğu bir zamanda dipdiri bir orman besliyorum şimdi. Dişlerim kamaşıyor. Sis, belli belirsiz bir çizgide yaşamın boyutlarını aşıyor, katılmak için sonsuz bir şiire, iteliyor kendini boşluklara. Elime batan dikenin akıttığı bir damla yağmur, dilimde çözünerek bir başınalığımı bırakıyor ardında.
Sayfa 32
Naftalin Kokusu
Annemin dikbaşlı, dediğim dedik karakteri eşyalara, benliğimize yapışıp kalan, hatta tüm eve sirayet eden bir kokuydu. O konuştuğunda bir koku yapışıp kalırdı böğrüme. Günahlarım adeta bir bataklık olurdu; çırpındıkça daha da sağlandığımı, kimsenin beni kurtaramayacağını düşünürdüm. Bu korku yıllarca bir organım gibi yaşadı benimle. Kendime ait bir evim yoktu sanki. Bana ait bir aile, bana ait düşünceler; yalnızca benim olan herhangi bir şey...
Sayfa 25