Bahattin Ergezer Gönderileri
Bahattin Ergezer kitaplarını, Bahattin Ergezer sözleri ve alıntılarını, Bahattin Ergezer yazarlarını, Bahattin Ergezer yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ay ağalar, insanoğlu cahildir
Felek tepesine vurdu, bilmedi.
Bütün ömrü boyu hasta yaşadı,
İlacı bilmedi, derdi bilmedi.
Cömertlik kalmadı beyin elinde,
Hile aklındadır, vefa dilinde.
Namus perdesi yok kızda, gelinde
Hakikate göz yumanlar,
Yol gideler yata yata.
Öz kalbini söküp, döker,
Namert ara kata kata.
Dünya fani, ömür zaydır*
Kimi yoksul, kimi baydır.
Ağalar da kula taydır*,
Hasta gönül, şükür eyle Allah'a,
Şükredersen, kışın, daim yaz olur.
Gönül verme vefasıza, arsıza,
Kadir bilmez, atlas versen bez olur.
Aşka düşsen, at belayı üstünden,
Yanda durma, iş gelirse elinden,
Kötü söz işitsen iyi dostundan,
Hasıl* eyle muradımı,
Verdim sana hayatımı,
Sakın kırma kanadımı,
Yanıma gel yavaş yavaş.
Kaşlarını çatan gülüm,
Beni oda* atan gülüm,
İşve, gamze satan gülüm,
Menzil keser mert yiğidi,
Gafil sille harab eder.
Çıra yanmaz gökyüzünde,
Deyse, gülle harab eder.
Küssen de yiğitle barış,
Kardeşlerle kayna karış,
Neri* yürüş, atı yarış,
Yiğitler, her gün hainlik artıyor,
Ne var ki görünmüyor, bunun izi.
Kısmet bizi ne tarafa atıyor,
Dağıttı elimi namerdin sözü.
Hırsa düştü eşkıyanın her biri,
Çakal oldu, ormanların aslanı,
Dağılıp yoksullar, tuttu her yeri,
Gamla derya oldu garibin gözü.
Yağmalandı elin, devletin malı,
Zehire dönmüştür ağzının balı,
Har yandan bağlandı yoksulun yolu,
Gözünde bir oldu, deresi, düzü.
Seydi der ki: gezme işarete uyup,
Ecel ayağının altını oyup,
Yığdığını mal - mülkü dünyada koyup,
Giyinip gidersin beş arşın bezi.
Eğer bir ordunun yoksa serdarı,
Yol gider, sağ ile solu tanımaz.
Gurbet ellerinde azap çekmeyen,
Hısım, akrabayı, eli tanımaz.
Kış cefasına dayanamayalar,
Yazın sefasına hasret kalırlar.
Arı neşterinde acı zehir var,
Zehiri göremeyen balı tanımaz.
Akıl olur mu keyiflide, mestte,
Ar, namus arama alçakta, piste.
Tutsak eyleseler demir kafeste,
Bülbül feryat eder, gülü tanımaz.
Kalsan kuru yerde, düşsen de derde,
El açıp yalvarma, hiçbir namerde.
Kendi aç da olsa, iş düşse de merde,
Açar ceplerini, pulu* tanımaz.
Olmaz güzelliği ceylansız çölün.
İnsansız kalanın, ördeksiz gölün,
Seydi, kim kahrını çekmezse elin,
Erkânı bilemez, yolu bulamaz.
*Pul: Para
Ahvalini beyan etsem dünyanın
Derim ki, yaşamak bir ganimettir
İyiyi kötüyü tanımak için,
Hayır ganimettir, şer ganimettir.
Feleğin yüreği taştan yapılmış,
Ömrünü azaltır hem bahar, hem kış.
Nefis olan yerde ne akıl, ne huş*