Matsuo Bashō ya da asıl adıyla Matsuo Kinsaku Japonya'nın Edo döneminde1644-1694 yılları arasında yaşamış bir şairdir. Japonlara özgü üç dizelik haiku'nun en büyük ustası kabul edilmektedir. 17 heceden oluşan haiku'yu biçim ve anlam yönünden zenginleştirren Basho, bunları zen budizm ruhuyla yoğurarak sanatsal bir tür haline getirmiştir. Basho'nun şiirini tanımlamak için sık sık, "yaşlı, solgun ve göze batmayan şeylere duyulan sevgi" anlamına gelen "sabi" terimi kullanılmaktadır.
Basho, çağının genel görkemine ters düşecek biçimde azla yetinen, dünya nimetlerinden uzak duran, yalın bir insan olarak yaşamıştır. Olanak buldukça toplumun dışına çıkan, Fukagava'daki muz ağacı yapraklarından yapılma kulübesine (başo-an) çekilen şair takma adı olan Basho'yu da buradan almıştır.
1694 yılında Osaka'da ölen Basho'dan günümüze toplam 1000 haiku kalmıştır.
Kitap, Matsuo Başo’nun 17. Yy sonlarında, eski şairlerin eserlerinde kaleme aldıkları yerleri görme arzusu ile yürüyerek yaptığı yolculuğu anlattığı bir seyahat güncesi..
Dünyanın en kısa şiir türü sayılan, Haiku (Japon şiir türü) ve düzyazıdan oluşan bir günce. Ben şiir kısmını pek etkileyici bulmadım, sebebi belki de çeviri esnasında şiirin anlamını yitirmesi ve/ veya bu türü anlamamış olmam olabilir.
Ama düz yazı kısmını çok beğendim, gittiği yerleri gözümde canlandırmaya çalıştım ve halen var olup olmadıklarını merak ettim. Kitabın tamamını bitirdikten sonra yaptığım ilk şey, söz konusu olan yerleri bulmak, okumak ve resimlerine bakmak oldu.. (Kitap zaten kısacık 100 sayfa )
TAVSİYEM bunu yapmanız, neredeyse hepsi ama hepsi günümüzde halen orada… Bunu yapmazsanız bu kitabın büyüsü yok olur, anlamsızlaşır..
Köylerin, bazısı şehir olmuş ama Ueno ve Yanaka’da halen kiraz ağaçları var ve muhteşem görünüyorlar;
Nikko Dağında ki, Rahip Kukai nin Tapınağı hala orada ve Unesco tarafından korunacak yerler listesinde;
Aşino’da ki, Rahip Saigyo’nun şiirlerinde adı geçen söğüt ağacı hala yaşıyor, gölgesinde kimbilir kimlerin resmi var;
Matsuşima gerçekten anlattığı kadar güzel, adacıkları ile muhteşem..
ve tüm diğerleri..
Elimde, Başo’nun kitabı, Japonya’da o rotayı yapmayı, o yerlerde bulunmayı çok ama çok istedim.. Ahh keşke o kadar pahalı olmasa bu seyahatlar..
Kapağını çok beğendiğim için aldığım bir kitaptı ve sanırım kitapta beğendiğim tek şey de kapağı oldu. Kitap Japon şair Başo'nun kuzeye yolculuğunu anlatıyor. Bu yolculuğun amacı "kendi sanatlarını yenilemek adına, eski şairlerin eserlerini kaleme aldıkları yerleri görme arzusuydu." Kitap metin ağırlıklı seyahat kitabı olarak geçiyor ve şair yolculuk boyunca geziyi şiirlerleriyle destekliyor. Japonya'ya merakı olanların veya japon klasikleri okumayı sevenlerin hoşuna gidebilecek türden, kısa sürede okunacak bir kitap.
Buğday başağına
güç almak için tutunup
giderim işte
.
Haiku.. Biraz uzak ama fazlasıyla büyülü..
‘şiir özelliği taşıyan bir düzyazı; düzyazı özellikleriyle yazılmış bir şiir..’ diyor Aruoba..
Ve bu kitabın doğuşunu anlatıyor :
‘Başo‘yla ilk kez Mayıs 1993’de Stryk derleme/çevirisi aracılığıyla tanıştım-kalemim hemen gıcıklandı: bir yandan