Yuhanna Incili'nde Isa, "Yine geleceğim ve kendimi size kabul ettireceğim" der Matta Incili'nde Isa, işaretlerin sınıflandırması yapar ve sonu gösterir. "Savaşlar, savaş söylentileri, farklı yerlerdeki depremler, açlık ve veba... Havari Paul, Incil'de ki "II. Timothy" adlı bölümde son günlerin nasıl olacağını şöyle anlatır: "Insanlar kendilerinin aşkları olacaktır, hırslı, gururlu, övünen kişiler, kafirler, ailelerine karşı sinirli, nankör, asi, suçlu olacaklar ve nefislerine hakim olamayacaklar. Yüce gönüllüler, iyiler, yüksek düşüncelere sahip olanlar, kuvvetli kişiler tarafından küçümsenecek, Tanrı'nın aşıklarından çok zevk aşıkları olacak." Ne gariptir ki, bu söylenenler doğrudur sanki bizi, bize anlatırlar, gerçekten de tam olarak böyleyizdir fakat bir yandan da ister istemez aklımıza, iki bin yıl önce daha mı farklı yani daha iyi veya olumlu olduğumuzu sormadan da edemeyiz. İnsan her çağda ve koşulda Paul'un tanımladığı gibi değil midir? Özetle Musa'dan bu güne yaklaşık 4.000 yıldır değişmediğimizi söyleyebilir miyiz? Mantık bize bu cevabın evet olduğunu söylemez mi? Tüm semavi dinler, felsefeler, ideolojiler hiç mi işe yaramamıştır? Biliyor musunuz, yukarıdaki soruların tümüne evet cevabını vermek, hayır değiştik demekten daha kolay görünmektedir... Daha hijyen olmamız, çok ileri bir teknolojiye ulaşmamız, Hubble ile evreni gözlemlememiz, daha iyi olduğumuzun kanıtları olabilirler mi? Mükemmel iyinin ne olduğunu algıladık mı sizce? Elbette ki hayır, daha değil, henüz değil, şu anda hiç değil, belki belirsiz bir gelecekte, o da belki....