Berna Güzey, Yeşil Taş isimli öyküsünde; "Akıl yetmez bazen, kalbi de devreye sokmak gerekebilir. Ve evet; başarmak güzeldir ama gönlü yorar bazen... Kendinizden uzaklaştırmasın sizi... Arada bir dinlenmek ve dinlemek lazım gelir insana." diyordu.
Son zamanlarda sıklıkla sessizce kendime çekilme fikriyle hareket ettiğim için bu sözü, bana ilaç gibi geldi. Günlerce elimde gezdirdiğim, her fırsatta tekrar tekrar okuduğum cümlelerini bir deftere not aldım.
İçerisinde üç ayrı ödüle layık görülmüş üç öyküsü ve diğerleriyle bir bütünlük içinde olan Son Zeytinler'le iyi ki tanıştım. Eminim siz de okusanız çok seversiniz. Bu öyküleri okumanızı gönül rahatlığıyla salık veririm.
Severek okuduğum ödüllü İnsanoğlu isimli denemesi, beni çok etkiledi. Son Perde(Vakit Tamam), Yeşil Taş, Tavandakiler öyküsü çok kıymetli. İçerisindeki tüm öyküler birbirinden güzel, yine de favorisi oluyor insanın.
İyi bir öykü okuruyum diyemem. Çünkü roman türünün yapısındaki özgürlük, öyküde yok. Bu yüzden roman türünden daha fazla emek, işçilik aktarılıyor öykü türüne. Bu bağlamdan yola çıkarak öyküleri kaleme alanların zaten meşakkatli bir yolculuktan geçtiğini bile bile eleştirmek ya da yorumlamak, haddime düşmez diye düşünüyorum.
Duru, akıcı ve derinlikli bir yapının olduğu bu öyküleri okuyun. Seveceğinize inanıyorum. Çünkü bizi, bize anlatıyor yazar ve bu da okuyanı çok memnun ediyor.
[Kaynak: instagram.com/p/CHqSXm4p0M0/?...]
Son ZeytinlerBerna Güzey Yırtıcı · Ötüken Neşriyat · 201828 okunma
ABUS
Herkese Merhabalar...
Sizlere harika bir kitap ile geldim.
Hem kapağı hem ismi ile dikkatimi çekmişti ama içi işte okuyunca asıl dikkatimi çeken konusu oldu.
O nasıl bir konu nasıl bir içerik bunların gerçek olduğunu düşünmek aman Allah'ım tüylerimi diken diken etti ve Allah muhafaza dedirtti.
Deniz kenarında,iklimi yumuşak,toprakları
Her insan yaşayarak değil de, okuyarak da öğrenebilir hayatı. Siz hangisisiniz?
Berna hanımın kaleminden, hissel olarak hep bir ders aldım. Hayat ve ölüm dediğimiz iki kelimenin içini nasıl doldurduğumuzu, ya da dolduramadığımızı düşündürüyor sanki. Özellikle Baykuş hikayesi. Mutluluktan ağlattı beni. Ah ah canım @bernaguzey zaten uzun zamandır kaos toplumundaki girdapta cebelleşiyoruz gibi gelirken, bu hikayen nasılda güzel geldi. Kötülerin ulaşamadığı, baykuşların yol gösterdiği… Böyle mutlu ederek ağalatan bir hikaye okumamıştım kaç zamandır, ki hikayeyi geçtim romanlarda da ağlamam kolayla. Ketum muyum duygularımda acaba.
Ama nerede naif ve okuruyla hissel yakınlık kurmak isteyen bir yazar görsem, hakkını da teslim etmek lazımdır diye düşünürüm. Sizinki tam da böyleydi. (İçerisinde ödüllü hikayeleri zaten de vardı.) Kaleminizin umudu hiç tükenmesin. Muhabbetle..
Kalbi kırık insanın gözleri gölgelenir…
Bakamam ben o bölgeye…
Ah, bunu da çok sevdim.
Son ZeytinlerBerna Güzey Yırtıcı · Ötüken Neşriyat · 201828 okunma