Hakkında
Okurlar
5 okur beğendi.
11 okur okudu.
27 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Sesin Ğ’siydim ben. Var olabilmek diğerlerine muhtaç, tek başıma hiçtim ben. Önceliği olmayan, sessizlerinde ıssızı, yutulmaya mahkumdum ben.
Yine de, hiçken de, mühim iniltiydim. Olamazdım ya ağrısız ben, olamazdı ağrı bensiz. Diğer nice ender kelime gibi… ''
''Sen ne tür kitaplar seviyorsun?''
''Ne! Neden sordun?''
''Çünkü elinde ki kitap türleri sürekli değişiyor. Bir bakıyorum aşk romanı okuyorsun, bir bakıyorum polisiye. Şimdi de bunu mu okuyorsun, korku romanı!?''
''Ben kitabın herhangi bir türünü sevmem, yazarları severim.''
''Nasıl yani?''
''Ben yazarları severim. Kitabını okuduğumda etkilendiğim bir yazarın bütün kitaplarını okurum. İyi yazdığı sürece hangi türde yazdığının bir önemi kalmıyor. Ömrümde ki zaman biraz daha hızlı aksın, aksın da daha hızlı tükensin yeterli.
''Sen susadıkça ben akvaryumumdaki sudan veriyordum. Ben, seninle karanlık bir odaya hapsedilmiş küçük balık. Biliyordum, susuzluğun benim kuraklığım olacaktı. Yine de sen uyurken dudaklarına su vermekten kaçınmadım. Suyum bitmeden uyanmanı bekledim. Bir kez olsun gözlerine bakabilmeyi diledim. Şimdi bu küçük balık akvaryumunda kalan son suyu sana veriyor. Öleceğim, tuhaf insan. Ama vermezsem senin ölümünü izleyeceğim. Beni hatırla.''
''Eskilerden duymuştum.
İki güneş varmış, önceleri.
Dünyayı aydınlatan iki kardeş.
Sonrasında insanların korkularında parçalanmış, ilki.
Yeryüzünün gecesi öylesine karanlıkmış ki ay tek başına yetmemiş, kaybolanlara.
Gecenin körlüğünde açgözlüğe düşüvermiş, insanlar.
Yakalamışlar güneşlerden birini, bin parçaya ayırıp geceye dökmüşler.
Yıldız demişler karanlığa sakladıkları, Güneş'e!
Uğruna yandığı insanlar tarafından ihanete uğramış, ilk güneş.
İkincisinden daha parlak ve Ay'a aşık olacak olan güneş.
Görebildiği ama dokunamadığı bir hasret olmuş, güvenmenin bedeli.
Yanındaymış her parçası ama bir değillermiş eskisi gibi.
İki güneş varmış.
Biri feda edilmiş, diğeri hapsedilmiş,
Aydınlığa.
‘'Ben yazıyı buldum, hikâyeleri buldum ve ben bir daha kendim için sığabilecek bir benlik bulamadım.''
İletiler
Ben Eyaz. Küçüklüğümde, masallar yerine, seri katilleri anlatılırdı. Şimdi uykuya düşerken, o habis fısıltı kulağıma erişemez. Ki ben seri katilleri affettim. Şimdi katliamların kızıyım. Onları dinliyor, vicdanla konuşuyorum. Sizce susabilir miyiz? Benim yatağım, yastığım ekmek kırıntılarından dikilmişken benim uyumama izin verirler mi dersiniz? Uyuyabilirsem, sizin rüyalarınıza da onların ağıtlarını fısıldayabilir miyim?
Yoksa yatağınıza serpiştirdiğim ekmek kırıntılarını yemek mi isterdiniz? “
Sekiz
“Sesin Ğ’siydim ben. Var olabilmek için diğerlerine muhtaç, tek başına aciz, tek başına hiçtim ben. Sessizlerinde ıssızı, yutulmaya mahkum, önceliği olmayan.
Yine de ne mühim iniltiydim.
Olamazdım ya ağrısız ben, olamazdı ağrı bensiz diğer nice ender kelime gibi.”
Beş şimdi wattped’de…
