Hakkında
Tam adı:
Mine Aydoğmuş
Okurlar
2 okur beğendi.
10 okur okudu.
16 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
٥ Eyaz
“Rüyamda bir hayalet, her gece korkutur beni. Bana tanıdık, Zaman’dan oyuncakları var. Yıllar yıllar sonra boynumda bir yara ile öleceğimi söylüyor. Yıllar yıllar yaşayıp yara almamı istemiyor. Şimdi, öylece korkudan ölmemi bekliyor.
Rüyamda bir hayalet, boynunda bir yara izi taşıyor. Yıllar yıllar sonra ölüp ona dönüşeceğimi söylüyor. Zamanla oynayıp buralara kadar gelmiş. Ölmezsem olmaz, pabuçlarım yarım.
Gerçeğimde bir ben, uyanıveriyorum Son buluyor rüyalar, ölüyor hayaletim, pabuçlarım kayıp.
Ben Eyaz, hayaletinin katili olan kız...”
Evet, belki intihar etmemek için nedenlerin var. Seni seven birkaç kişinin üzüleceğinden korkuyorsun, izlediğin dizinin yeni bölümünü merak ediyorsun, hesabında ki son paranı harcamak istiyorsun, belki yaratıcının sana kızmasını istemiyorsun. Ama intihar etmemek için nedenlerin olsa da yaşama şükrün yok!”
Bir an, insanlık düşe kalka yürümeyi öğrenmek isteyen bir çocuğa dönüştü. Karşımda yaraladığı dizlerini öpmemi isteyen bir çocuk vardı. O masumdu, sadece yürümekte acemi olduğu için acı vardı. Sonra birden konuşmaya başladı. “Ne talihliymişim ki, yüzümde en küçük bir leke bile yok.” Yüzü değil, dizleri yaralı olduğu için seviniyordu. Hayır, hayır bu sözü burada değil, Vietnam’dan duydum. Yankılanıyordu. Toprak bu sözle yankılanıyordu. O katliamı biliyor musunuz? Bombanın şokuyla çırılçıplak koşan küçük kızın fotoğrafını görmüş müydünüz? O kızın gelecekte ki sözüydü bu. Sonra bir kadın vardı, beyni şapka gibi yere düşen… O fotoğrafı da mı hatırlamadınız? Sizin dışarı çıkmanız için evinize el bombası atılmamıştı, değil mi?
Dedem toprağı özlemiş Tohum demiş kızına, anneannem kızını özlemiş Mine demiş torununa. İkisi de unutmak istememiş, özlemlerini. Zira varlıkları özlemden ibaretmiş, unutulursa yok olurmuş.
İletiler
Ben Eyaz. Küçüklüğümde, masallar yerine, seri katilleri anlatılırdı. Şimdi uykuya düşerken, o habis fısıltı kulağıma erişemez. Ki ben seri katilleri affettim. Şimdi katliamların kızıyım. Onları dinliyor, vicdanla konuşuyorum. Sizce susabilir miyiz? Benim yatağım, yastığım ekmek kırıntılarından dikilmişken benim uyumama izin verirler mi dersiniz? Uyuyabilirsem, sizin rüyalarınıza da onların ağıtlarını fısıldayabilir miyim?
Yoksa yatağınıza serpiştirdiğim ekmek kırıntılarını yemek mi isterdiniz? “
Sekiz
“Sesin Ğ’siydim ben. Var olabilmek için diğerlerine muhtaç, tek başına aciz, tek başına hiçtim ben. Sessizlerinde ıssızı, yutulmaya mahkum, önceliği olmayan.
Yine de ne mühim iniltiydim.
Olamazdım ya ağrısız ben, olamazdı ağrı bensiz diğer nice ender kelime gibi.”
Beş şimdi wattped’de…
