İyice zayıflamış, küçülmüştü ihtiyar
Mavi gözleri silme doluydu yaşla
Geceliğinin çizgileri görünmez olmuş kirden Yılların yorgunluğu belirgindi kumaşta
Mutsuzluk denizinde boğulmak neyin nesi?
Bir çıkış yolu vardır her kafesin içinde
Mümkün değil sanma bir dağın eğilmesi
Üzülme kaldım diye karanlıklar içinde
Karo taşları tanık boş koridorun
Kapıların ardında uyku yalnızlığı var
Yârin omuzlarına hoyrat dokunuşuyla
Perde indi gözlerine, dört yanın yüksek duvar