Carlo Collodi

Dayım odun kırarken ''Geppetto gibi bana bir pinokyo yapar mısın'' demiştim. ''O da kim?'' diye cevap verdi. Genelde büyükler çocuklara masal anlatırdı ama bu kez ben ona pinokyonun hikayesini anlatmıştım. Dayım değişik bir insandı. Masal da olsa ''Olmaz öyle şey'' demişti. Sonra bana kızmıştı. ''Leyla sen hep böyle yaramaz çocukların hikayelerini okuyorsun.'' Tahtadan bir pinokyoyu yıllar sonra bir doğu şehrinde buldum. Kuklayı alıp duvarıma astım. Sanki zavallı pinokyo iplerle bağlı bir şekilde tavana asılmaya müebbet yemişti. Kaldırıp masanın üstüne bıraktım. Bu sabah yine onunla göz göze geldim. Bu yüzden buraya bir iki şey yazmak istedim. Ben çocukken hayali çok arkadaşım vardı. Annem bu arkadaşlarımında beni kışkırttığına inanırdı. Bana uslu çocuk öyküleri anlatırdı. Prensini bekleyen prensesler, rapunzeller, pamuk prensesler, sindirellalar falan.. Ama ben o masalları dinlerken çok sıkılırdım. Prensesler niye kendilerini kurtaracak bir prensi beklerdi ki. Annem gidince yastığımın altından red kid, teksas tommiks, zagor'u çıkarıp okurdum. Çünkü sevgili amcacığım bunları bana gizlice hediye etmişti. ''Leyla senin içinde küçük bir yaramaz oğlan var.'' demişti :)

Çocuk hasretiyle yanıp tutuşan Geppetto ustanın binbir emek vererek kütükten oyduğu Pinokyo'nun, büyük sözü dinlemeyen kuklanın burnunun topraktan çıkmayacağını deneyimlemesini anlatan bu kitabı tüm okurların heyecanla okuyacağını tahmin ediyorum.

Tahminimden çok daha keyifli bir kitap çıktı.

Hepimizin az çok bilgisi var kitapla ilgili. Yalan söylediğinde burnu uzayan bir kuklanın hikayesi diye genelleyebiliriz sanırım.

Oradan buradan anlatılanlar, çocuk kitaplarında yazılanlardan bende biliyordum biraz ama esas olan aslını okumakmış.

Bildiklerime rağmen okurken resmen konuştum Pinokyo'yla. 'Ah be çocuğum!' filan demeden edemedim. Hani pişmiş tavuk 1, Pinokyo 2.

Uzun lafın kısası, bu kitap okunmalı ve çocuklara da okutulmalı. En az benim kadar keyif almanız dileğiyle.

Çocukluğumuzun kitaplarından ve çizgi filminide izlemeyenimiz yoktur ama yazar burada çocuklara yalanın iyi birşey olmadığını çok güzel bir şekilde anlatiyor

Sizde Pinokyoyu sadece yalan söyleyince burnu uzayan kukla olarak mı biliyorsunuz? O halde büyük yanılıyorsunuz tamda benim gibi. Pinokyo haylazlıklarıyla, öğütlerini dinlememekle biliniyormuş meğerse. Eğlenirken düşündüren bir yapısı vardı, ben sevdim

Evettt efendimm, bir kitap daha hitama erdi. Tatlı, şirin olduğu kadarıyla bir o kadar da aşırı haylaz bir kuklanın hayatını okuduk diyebiliriz :)) Okurken zaman zaman insanı sinirlendirsede kuklamız, çocuklara güzel bir ders niteliğinde sona bağlanıyordu. Küçükken böyle bir kitap okudum gibi hatırlıyorum ama emin de olamiyorum. Cizgifilmler vardı onları izlediğime eminim :) Çünkü ne zaman kendim koşsam boyumdan dolayı bacaklarım da uzun olduğu için aklıma Pinokyo Beyefendi'nin uzun bacaklarıyla atlaya zıplaya koşması gelirdi :)) Amiyane tabirle kitabi "Ulan Pinokyo!" diye diye okudum :) Lakin anlıyoruz ki kitap aslında çocuk kitabı olarak yazılmamış hatta yazar Pinokyo'yu yazarken çok sıkılmış. Yazarın içinde bulunduğu siyasal döneme bu kitapla göndermeler yaptığını öğreniyoruz. Elbette küçük okurlar buna kafa yormayacaklardır, kitabı ana hatlarıyla beğenebileceklerini düşünüyorum. Yabancı yazarları uzun yıllardır okumayan ben, 2018'de yabancı yazar okumaya başladım ve şansıma okuduğum her iki kitap da Italyan Edebiyatı oldu :)) Daha varsa Italyan Edebiyatı alabilirim :) Velhasıl cocuklar için güzel bir eser :)

Çocukluğumun kitabı... Ama şimdi okuyunca daha bir iyi anlaşılan bir kitap. Bu yüzden herkesin büyüyünce tekrardan okuması gerek diye düşünüyorum. Yıllar sonra tekrar okuduğumda garip bir tedirginlik hissetmeme sebep oldu. Yetişkinlerin de muhakkak tekrar okumalarını tavsiye ederim.

İlk kitabım. Okumayı söktükten sonra küçük abimin hediye etmesi ile kitaplığımda ilk kitap olarak yerini almıştı. Çok beğendiğimi hatırlıyorum.

Bakınca bir çocuk kitabı gibi gözükebilir. Ancak her yaşa hitap eden bir kitap bana göre. Hepimizin alabileceği mesajlar barındırıyor... Haylaz kukla defalarca söz versede hep yine burnunun dikine gidiyor. Ceza çekiyor af diliyor, affediliyor. Yine hata yapıyor. Hayat da böyle bir şey değil mi ki zaten... Hatalara gebe... Şımarık kukla diye diye okudum kızarak ve gülerek... Çok keyif aldım bence sizde okuyun :)

Okurken Pinokyo böyle miydi demekten kendimi alamadım. Diğer modern klasiklerin yanında biraz sönük kaldığını söyleyebilirim. Keşke okumasaydım demesemde biraz hayal kırıklığı yaşadım. Belki de benim beklentim yüksekti bilemedim. Tercih sizin...