Celal Fedai

Şair Celal Fedai’nin şiir üzerine kaleme aldığı bu kitapta, dönem ve akım itibarıyla birçok şaire ışık tuttuğunu ve şiirleri hem disiplinler arası hem de medeniyetler arası çapraz okumalara tabi tuttuğunu görüyoruz. Kitabın benim açımdan en mühim yönü bu. Ancak yazarın nesnel davrandığını söyleyemem. Kendi algısını bütün algıların üstüne ve merkezine koyması doğal ancak bilhassa karşı geldiği şairlere sürekli “bun ve bön” şeklinde yakıştırmalar yapması pek hoşlandığım bir tavır değil. Kendi algısına yakın şairlere merhametli, ancak diğerlerine oldukça katı. Derinlik katmak istediği hususları metaforlara boğması bence yöntemi açısından büyük bir olumsuzluk. Bir kitap anlaşılmak üzerine yazılıyorsa anlaşılmalıdır. Bütün bunlara rağmen yer yer keyif aldım. İki günümü ziyan etmiş saymıyorum o yüzden.

Kitabın sonundaki röportajları okumadım. Zaten yeterince yorucu bir kitaptı.

Şairlerin dünyasına girip onlarla fikir telakkisinde bulunmak adına yapılmış bir çalışmadır. Şairlerin şiir hakkında düşünceleri ve yönlendirmelerini de kapsar. Behçet Necatigil, F.H.Dağlarca, Sezai Karakoç ve bunlar gibi bir çok şair ile yapılan muhabbetlerden derlenmiş bu eseri şayet okursanız ziyadesiyle keyif alacağınızı söyleyebilirim.

Celal Fedai şiir konusunda gür narası olan bir imtiyaz sahibi evet imtina etmeden ısrarla şiir suretinde kendine replikler arıyor. İsmet Özel'in harflerine kendini vurmuş bir hal arz etse de kendini o havadan kurtarıp işte benimdir diyen cümleleri var artık; işte burada yazanı söz sahibi yapar hale getiriyor ki imtiyaz ise evet şiir konusunda Celal Fedai buna sahip.