Bazı insanların içine evler yaptık...
Bazı evlere sığamadık...
Bazı evler kocamandı. İçlerinde yapayalnız kaldık...
Bazı evler hayaldi başımıza yıkıldı...
Bazı evler fazla gerçekti hayallerimiz yıkıldı...
Bazı evlerden çıktık ve bi daha hiç dönmedik...
Bazı evlere hiç dönmedik çünkü başka bi yerde sıkışıp kaldık...
Bazı insanların içindeki evleri onardık...
Bazen onardığımız o evlerin kapısından içeri alınmadık...
İnsanların içindeki bazı evleri yaktık...
Hem de içinde kendimiz varken...
Çünkü bazı evleri kül etmeden kendi içimizdeki evi yapamazdık...
Aramızdaki şeyler buralara kadar geldi; küçük detayların kocaman nedenlere dönüşme huyundan dolayı.
Tüm sorunlar kendim değilken söylenenlerden; tüm özürler sadece kendim olmak istememden dolayı.
Acele etmeye gerek yok; gidecek bir yer olmamasından dolayı.
Her şeyin bitmesi; belki de her şeyin kötü bir kararla başlamasından dolayı.
Bu uyanmak falan değil, sadece gözü açıp bi bakmak ya; o da olan biten tüm bu saçmalıklar bitmiş mi diye merak etmekten dolayı.
Üzgünüm aynı kalamadım...
Aklımı küstürüp kaçırmama ramak kalmıştı...
Tamam her şeyi mahveden de ben olurum;
Nasılsa hayatta da her şey bir nedenden dolayı...
🤷🏻♀️