Ruh huzuru ve mutluluğu için, insanın vermeye alışması lazımdır. İnsan, gelirinden bir kısmını buna ayırmalıdır. Hepsini kendine ayırmak kimseye zırnık koklatmamak, insanın ruhen alçalıp züğürtleşmesine sebeb olur. Böyleleri, dünyanın en yoksul insanlarıdır, asla doymak bilmezler ve hiç bir şeyle mutlu olamazlar.
Bunlar zavallı insanlardır. Kimse bunların birine bir şey verdiğini görmemiştir.