Hegel'in üç döneminin her birinde,sanatın önce kusursuzluğa erişip sonrada bozulduğu bir başlangıç,bir orta ve bir son vardır.Yunan-Roma dönemi sanatı örneğinde,kusursuzluk Arkaik dönem olarak da anılan en başlarda-sözgelimi Parthenon frizindeki figürlerin dinginlik ve sükunetinde-görülebilirken,insan figürünün çok daha duygusal bir hareketlilik içinde gösterildiği Helenistik dönemin yozluğuyla birlikte bozulma ortaya çıkmıştır.