Zanaatkârlık, niteliğin başat belirleyici olduğu bir çalışma türüdür; tutku ister. Tutku, yoğun sevme ile belirginleşerek sevilen şeyin inatla peşinden gidilmesi durumudur. Yapılan işi belirli beceri sınırlarının ötesine taşımak, Sennet’in de Platon’un deyişiyle belirttiği gibi artık bu: “herhangi bir eylemde gizli haldeki mükemmelliğin standardı”dır.
Sennet’in terimiyle, zanaatkâr, bir “İcraatçı Sanatçı”dır.