Debra Umberson Sözleri ve Alıntıları
Debra Umberson sözleri ve alıntılarını, Debra Umberson kitap alıntılarını, Debra Umberson en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öbür dünyaya inanmak bir çok insanı rahatlatır ve kaybedilen kişinin kaybının kalıcı olmadığına inanmaya dair bir inanış geliştirmeye izin verir.
İnsanlar her ölüme çok karmaşık şekillerde tepki verir, ancak bu özellikle de ebeveynin ölümünde görülür, çünkü insan, kendisi ve ölüm arasında artık hiçbir engel kalmadığını hisseder.
Eşte ebeveyni görme ihtiyacı evlilik ilişkilerine zarar verir.
Bir ebeveynin ölmesinin ne demek olduğunu başınıza gelmeden anlayamazsınız...
Yetişkinin içindeki çocuğun ebeveyn tarafından sevilme ihtiyacı hiçbir zaman ortadan kalkmaz.
Acılı bir çocukluk geçirmiş birçok yetişkin reddedilmişlik, yalnızlık ve değersizlik duygularını çözmek için yaşamları boyunca çaba gösterir.
Ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişki yaşam boyunca devam eder, ebeveynlerimiz öldükten sonra bile.
Sayfa 250Kitabı okudu
enteresan
Annelerle mutluluk verici yiyecekler arasındaki güçlü duygusal bağ nedeniyle, çoğunlukla yetişkinlerin babanın ölümünden çok annenin ölümünden sonra yemek yemeye düştüğü söylenebilir.
Kaybedilen babayla özdeşleşmek, kişinin babasını içinde tutması, erkek çocukların babalarını hayatta tutmalarının bir yoludur.
Geçmiş, hiçbir zaman tam anlamıyla arkada bırakılamaz. Ancak şu an, geçmişi çözüme ulaştırma çabasıyla değişikliğe uğratılabilir.
Sayfa 197Kitabı okudu
Ruhsal sıkıntı hem anne hem babanın ölümünden sonra artsa da, annenin kaybından sonra daha yüksek olduğu söylenebilir.
Babam bana verdikleriyle ve şimdi olduğum kişi haline gelmemdeki payıyla her zaman benim bir parçam olarak kalacak. Onun bir parçası hep benimle yaşamaya devam edecek.
Sayfa 15Kitabı okudu
İnsanların güzel şeyler yapmasını izleyerek yaşayabilir ya da bunları kendin yapabilirsin, diye düşünürdü. Bana ''Hey, hayat devam ediyor tatlım,'' dediğini hatırlıyorum. Evde oturabilir, miskinlik edebilir ya da bir şeyler yapabilirsin.
Sayfa 14Kitabı okudu
Annemin, yanına gidip olan biteni anlattığım biri olmasına ve onu ağlama duvarı olarak kullanmaya alışıktım… Hastalandığında ondan birçok şeyi saklamaya başladım… Ama hastalığı her şeyi kaplayan büyük bir gölgeye dönüşüyor ve aynı yakınlığı devam ettiremiyorsunuz… Ama sonra bir yanınızın hala ebeveyninize ihtiyaç duyduğunu hissediyorsunuz… İlişki değişiyor… gitgide ben ebeveyn oldum, o da çocuk oldu. Son birkaç ayda kanser annemin beynine sıçradı… Tüm düşünce süreçleri bundan etkilenmişti… Her şey günden güne kötüye gitti. Bu nedenle de rolleri değişmek zorunda kaldık.
Sayfa 48Kitabı okudu