Kitap ince ama içinde yirmi tane hikaye var. Hikayelerin bazıları çok çok kısa. En uzun hikaye sekiz sayfa. Bazı hikayeler pat diye başlayıp pat diye bitti kitapta. Keşke daha uzun olsa dedirtti bana ama yazarın dilini çok sevdim, çok samimi geldi bana. Değindiği şeyler çok güzel anlaşılıyor. Bir hikayeden bir sürü ders çıkarılabiliyor.
Her hikayede bir kadın var. Hikaye onun etrafında şekilleniyor. Bu kadınlar yeri geldiğinde bir anne, babaanne, küçük bir kız ya da hayatının baharında olan genç kadınlar oluyor. Hepsinin ortak buluştuğu bir nokta var : yaralı olmaları. Genel olarak ölüm, ihanet, özlem, çocukluk, sevgi ve aşk konuları işlenmiş. Anlatılanların hepsinin yaşanma ihtimali çok yüksek tabi. İnsan okudukça sinirleniyor. Öyle gerildim ki kitabı okurken, kitabı bitirdiğimde gerçekten çok sinirli hissettim kendimi. Arada böyle insanı tokatlayan kitaplar okumak lazım. Unutmamak lazım göz yummamak lazım.
