Edna St. Vincent Millay (22 Şubat 1892 - 19 Ekim 1950), Amerikalı lirik şair ve oyun yazarıydı. Millay , Kükreyen Yirmili Yıllar ve sonrasında New York City'de tanınmış bir sosyal figür ve tanınmış bir feministti. Düzyazı ve şiirlerinin çoğunu Nancy Boyd takma adı altında yazdı.
Millay, " Arp-Dokumacının Şarkısı " adlı şiiriyle 1923 Pulitzer Şiir Ödülü'nü kazandı; ödülü kazanan ilk kadın ve ikinci kişi oldu. 1943'te Millay, Amerikan şiirine ömür boyu yaptığı katkılardan dolayı Frost Madalyası'na layık görülen altıncı kişi ve ikinci kadındı .
Önde gelen edebiyat eleştirmeni Edmund Wilson'ın Millay'ı "zamanımızda İngilizce yazan ve büyük edebiyat şahsiyetleri mertebesine ulaşmış az sayıda şairden biri" olarak nitelendirmesiyle, Millay yaşamının büyük bölümünde büyük saygı gördü . 1930'larda, modernist eleştirmenler, modernizmin "onu yeni yapma" yönündeki tavsiyesinin aksine, geleneksel şiirsel biçimleri ve konuyu kullanması nedeniyle onun eserlerini göz ardı ettiğinden eleştirel itibarı azalmaya başladı. 1970'ler ise Millay'ın eserlerine olan ilgiyi yeniden canlandırdı.
And yanked both ways by my mother and my father,
With a “Which would you better?” and a “Which would you rather?”
With him for a sire and her for a dam,
What should I be but just what I am?
Storytel (E-Kitap), The Singing-Woman from the Wood's Edge
Savaş karşıtı, feminist ve biseksüel bir kadın şair.
Yeni girdi radarıma, oldukça sevinçliyim böylesi bir şair ile yolum kesiştiği için fakat eserlerini asla pdf olarak bulamıyor oluşum ve Türkçeye çevirilmiş kitaplarının zaten olmayışı aynı oranda bir hayli üzücü oldu benim için.
Yine de bulabildiğim ve oldukça hoşuma giden bir şiirini
Bilenler zaten biliyor kim olduğunu, bilmeyenler az çok tahmin ediyordur ama hiçbir fikri olmayanlar için de bu kapsamlı iletiyi hazırlama kararı aldım ayrıca bu ileti benim için de toplu bir arşiv niteliği görecektir diye düşünüyorum.
Konumuz
Edna St. Vincent Millay hanımefendi.
2023'ün sonlarına doğru kalkıştığım hararetli bir şair keşfetme
Pekala, seni yitirdim; ve dürüstçe yitirdim
Kendi yolumla, ve bütün rızamla.
Diyeceğini de, krallar bir tumbrilde nadiren
Daha grurulu giderler kendi ölümlerine benden.
Bazı geceler endişeli ve yakıcı ağlayışlarla
İtiraf edeceğim; sadece bu izin verildi bana;
Gün kuruttu gözlerimi; tutacak biri değilim
Kafese tıkılan özgürleşecek bir kanadı.
Eğer seni daha az sevmiş olsaydım
ya da kurnazca oynasaydım seninle
Bir yaz için daha tutabilirdim seni,
Ama çok değer verdiğim kelimeler pahasına,
Yok bundan önceki gibi bir yaz daha.
Atlatmalı mıyım bu ıstırabı --ki insan atlatır--
Sadece iyi şeyler söyleyeceğim hakkında.