Tanrı beləydi, bu güllələr kimi. Görmürsən. Amma burdadı, lap yaxında, burnunun ucunda... Və bu güllə kimi hər an məhv eləməyə hazırdı səni. Niyə?.. Bax, bu niyəni başa düşmürdü Rövşən, neçə illərdən bəri...
İlk onu deməliyəm ki,kitab olduqca maraqlı eyni zamanda insanı vahiməyə gətirən bir kitabdır. Insani ən çox incidən yanı bu yaşananlarda həqiqət payının olduğunu bilməkdir. Kitabı illər öncə oxumuşam və kitabin sonundaki o işgəncəyə məruz qalmış qızın kim olduğunu anlaya bilmedim, bu menim üçün əsl müəmma idi. Bu səbəbdən yenidən oxumağı düşünürəm.
Əslində oxuduğum hər kitab haqqında yazmaq istəyirəm, ancaq ilk öncə məhz bu kitabla başlamaq istədim, Sonuncu ay işığı. Kitabı oxuduqca sanki o ermənilərin əsl üzlərinə, Qarabağ müharibəsi zamanı əsirlərə etdikləri işgəncələrə bələd olursan, həmçinin sanki bu hadisələr gözünün qarşısında baş verir. Yaxşı olar ki, 18+ yaşında olan şəxslər mütləq bu kitabı oxusun.
I Qarabağ müharibəsində itkin düşmüş soydaşlarımız.. Bəzən düşünəndə deyirəm ki, ölənlər daha xoşbəxt idi. Çünki əsir düşmək ölümdən də betər idi. Yaşanan əziyyətlər, edilən vəhşiliklər... İnsan nə qədər dözə bilərdi? İnsan zehni bunlara necə aydınlıq qazandıra bilərdi? Axı heyvanın etmədiyi vəhşiliyi görüb də ağlını itirməmək mümkündürmü?
Əsərdə əsir düşən 3 dostun aqibətini görürük. Bu aqibət gerçəyə yaxın olaraq qələmə alınıb. Oxuyarkən təsirlənməmək, qanının donmaması mümkün deyil. Faşistlərdən daha betər işgəncələr edən ermənilər.. Ağıl bunu necə qavraya bilərdi? Bəli, bəlkə də elə ölüm idi bütün bu sualların cavabı..
Bu vəhşilik ancaq onların qanında idi. Normal insanın bu dərəcədə vəhşi olması mümkün deyil
Əsəri oxuyarkən ermənilərə nifrətim daha da artdı. Bu əsəri oxumağı hər kəsə məsləhət görürəm. Düşməni tanımaq üçün çox yaxşı bir əsərdi. Amma ürəyi zəif olanlar və uşaqların oxumaması məsləhətdi