Wanda Petronski. Bu isim 13 numaralı sınıftaki çocukların çoğunun ismine benzemiyordu. Bu yüzden çocuklar onu her sabah okula girerken bekler ve alay ederlerdi.
Wanda'nın hiç arkadaşı yoktu. Okula yalnız gelip giderdi. Üzerine oturmayan, rengi solmuş bir mavi elbise giyerdi hep. Elbise temizdi ama doğru düzgün ütülü olmazdı. Hiç arkadaşı yoktu demiştik ya ama buna rağmen bir sürü kız onunla konuşurdu, tabi onunla alay edebilmek için...
Güzel güneşli bir gün sabahı,
Wanda, elbiselerinden bahsedip gülüşen kızların arasına sessiz ve ürkek bir şekilde yaklaşarak yanaştı. Kimse farkında bile değildi Wanda'nın yanlarında olduğundan . İşte belki de tam bu yüzden Wanda kendisini birşeyler demek zorunda hissetti ve hiç düşünmeden, Peggy'nin koluna dokunup alçak bir sesle "benim evde yüz tane elbisem var" dedi.
Bunun arkasından sorular, alaylar, kahkahalar geldi...
İşte bundan sonraki günler Wanda ile alay edilecek 100 elbise oyunu başladı.... Peki neden Wanda 100 elbisem var demişti?
Bu da kitabın devamında... Eleanor Estes, bu kitabı çocukluğunda başından geçen bir olaya dayanarak, hiç özür dileme fırsatı bulamadığı bir arkadaşına vicdan borcu olarak yazmış. Şefkat dolu bir kitap olması sebeplerinden biri de bu olmalı diyor kitabın arka kapağında.
Kesinlikle sevgi, şefkat, vicdan dolu bir kitap...
Wanda'nın farklı isimden olması, fakir olması onunla alay edebilme hakkını verebilir mi?
Çok ama çok güzel bir kitap gerçekten. Kitabın resimlerinde siluetler verilmiş, detaylar yok. Bu canlandırma da tamamen bize bırakılmış. *
#8 yaş ve üzeri
