“Anla artık! İnsan diye adlandırılan canlılarda yürek çığlıkları dinmiyor, dinmemiş, dinmeyecek! Belki de yaşamak, o çığlığın kesintisiz sürmesi. İç çığlığı susunca yaşam bitiyor işte. Hayat böyle bir şey! Huzur arayışı, o kıldan ince kılıçtan keskin yolu katetme çabası. Adın da felsefe demişler. Ama bil, içinin derinliklerindeki o çığlığı susturamayacaksın nefes alıp verdiğin sürece. Sen, hangi adı koyarsan koy!”