Hep boş verenlerin elinden tuttuk hiç usanmadan, bıkmadan, durmadan fethedilmeyi özlemle bekledik lakin savaşsız sevişen bir dünya istiyorduk. Sevi denen lahzayı geviş getirdik durduk ağzımız, nefsimiz kokmasın diye. Kim bilebilirdi ki umutla "merhaba" dediğimizde ayrılık ve özlem kalacak geriye...