O an sanki soğuk bir koridora bakan beş pencere belirdi. Tatmin olamayan ruhlar sandalyelerde bekler, kimileri de bir aşağı bir yukarı gidip gelirken herkes kendi odasına çekildi. Aynı şeyi tekrar ettiklerinden bihaber her biri sürekliliklerine takıldı. Neşe sabit, tutku yitik ve doyumsuzluk hat safhadaydı. Yaşam denilen koridorun izbeliklerini tedirgince gözlediler. Ortak bir paydada buluşamayanlar olarak kovaladıkları zamanı tattılar.